Stilte 2

"In de stilte gaat weer open, wat zolang verborgen was." Deze zin uit de reactie op mijn tekst van gisteren, past heel goed bij mijn ervaring. Die diepe stilte geeft weer ruimte aan wat lange tijd bedolven was onder het vele werken, de drukte, de dagelijkse bezigheden... Zeker ook aan de diepste verlangens, waar studeren er één van is.

Het is het soort ervaringen, dat mij in Taizé al zo vaak is overvallen, als een geweldig geschenk om uit te leven. Niet toevallig leven we daar traag, op halve snelheid, of moet ik zeggen op de juiste snelheid, want in mijn drukke verleden leefde ik dubbel snel.

Ja, de stilte is niet zomaar stilte. Ze is niet "niets". Ze is de vruchtbare bodem, waar God zelf scheppend aan het werk is. De stilte is de ruimte waar God kan komen, waar Hij zich thuis voelt. En waar het gebed dus gedijt. Ook Elia, de grote profeet, heeft op een aangrijpende maar ook heel simpele wijze ervaren, dat God in de stilte tot de mens komt.

Het is niet toevallig dat God in het Westen zo verduisterd is. We vliegen van hier naar daar en leven boven die diepte, waar het stil en rustig is. Wie snel leeft, wordt onvermijdelijk oppervlakkig. Zoveel technieken van de godsdiensten zijn juist op die stilte gericht: meditatie, yoga, bezinning, gebed, aanbidding, retraite, het zwijgen in de abdijen...