Motivatie voor het sabbatjaar

Reeds eerder beloofde ik uit te leggen hoe ik tot een sabbatjaar gekomen ben. Tot vorig jaar april-mei wist ik van het bestaan van een sabbatjaar en de mogelijkheid om zo'n jaar aan mijn oversten te vragen. Ik ken meerdere medebroeders die een sabbatjaar doorgemaakt hebben. Nooit heb ik daar problemen mee gehad, maar 'het was niets voor mij'. Ik voelde er op geen enkele manier de noodzaak of wenselijkheid van aan.

Tot er wat moeilijkheden kwamen, zoals in elk mensenleven. Niet dat die moeilijkheden toen zo scherp waren. Maar volgens mijn gewoonte bracht ik de zorgen bij God, bij onze levende Heer Jezus Christus. En opeens, in het gebed, kwam die mogelijkheid van een sabbatjaar op mij af. Het is heel plots gebeurd, onverwacht en onvoorstelbaar duidelijk. Ik geloof dat het een geschenk van God zelf was en is.

Natuurlijk moest dit mooi genademoment getest worden. Doorheen de gebeurtenissen die erop volgden werd bijzonder duidelijk dat ik de vraag moest stellen. Temeer omdat een hoger geplaatste zelf - zonder dat hij van mijn gebedservaring kon weten - een sabbatjaar voorstelde.

Ook toen ik effectief de brief schreef met de aanvraag en mijn motivatie en bovendien de concrete voorstellen, werd het allemaal direct aanvaard en aangemoedigd. Het ging dus vanzelf.

Dit alles bevestigde dat het genademoment van april-mei vorig jaar echt was, authentiek van God komt.

Sinds november 2007 begon dan mijn zoektocht. Ik dacht eerst naar Jeruzalem te gaan en dan naar Rome. Want Christus en de Bijbel komen uiteraard voor Don Bosco, zowel wat de geschiedenis betreft, als wat de belangrijkheid aangaat. Daarom begon ik te zoeken waar ik in Jeruzalem terecht zou kunnen. Eerste bij de Witte Paters. Maar hun programma is enkel voor (kandidaat) missionarissen in Afrika en bovendien in het Frans.

Van mijn spirituele leider kreeg ik de tip eens te kijken of de Ecole Biblique van de Dominikanen voor mij kon zijn. Ik was er welkom, maar ze hadden geen kamer voor mij.

Ik zocht toen bij de Salesianen in Jeruzalem. Zij hebben een huis voor salesianen om er hun theoligiestudies te doen in de opleiding tot het priesterschap. Maar geen programma dat voor mij geschikt is en ook geen kamer, tenzij voor weekje of zo. Maar de overste van dat huis sprak mij over 'Ecce Homo' van de Franciskanen.

De openingspagina van die site veroorzaakte bij mij de 'aha-erlebnis': dit is het! Elke week vier voormiddagen drie uren bijbelstudie, één dag een uitstap naar plaatsen in Israël en voor de rest veel ruimte om allerhande godsdienstige zaken mee te maken in Jeruzalem zelf. Alleen, het lang programma wordt enkel in het voorjaar gegeven. Dus ging ik na of ik welkom was in onze Don Bosco Universiteit te Rome (Università Pontifica Salesiana, kort de UPS). Ook dat was goed, met het voordeel dat ik voorafgaand aan het academiejaar een cursus Italiaans kan volgen.

Mijn oversten gingen ook direct akkoord met de financiële voorwaarden.

Ondertussen heb ik nieuwe woordenboeken Nederlands-Engels en Engels-Nederlands gekocht. Weldra doe ik hetzelfde voor het Italiaans. En een cursus Italiaans ligt klaar om vanaf volgende week af en toe mee bezig te zijn.

Wat verlang ik naar dat sabbatjaar. Het komt nu snel dichterbij. Over twee maanden vertrek ik reeds naar Rome.