Laatste bericht

Dit is bericht 300 en het tweede vandaag.

Met dit bericht rond ik mijn blogverhaal af. Met veel plezier heb ik deze blog gemaakt. Velen van jullie hebben me al gezegd, hoeveel plezier jullie aan deze blog beleefd hebben. Daar ben ik blij om. Ik dank iedere lezer van mijn blog en ook allen die reageerden, in de blog, per mail of op een andere manier. Verbondenheid is zo belangrijk en waardevol!

Donderdagvoormiddag breng ik de kopies voor het blogboek op de kopiedienst binnen. Ik denk dat ik een week later de boeken zal hebben. Wie een boek besteld heeft, zal het dus over zowat twee weken ontvangen.

Natuurlijk kan men ook later het blogboek nog bestellen.

Deze blog laat ik wel op het internet staan. Hoe lang? Kan ik nu echt niet zeggen.

Nog een groet en ik wens jou het aller-, allerbeste toe. Moge God jou overvloedig zegenen met zijn eigen vreugde, de grootste vreugde die voor mensen mogelijk is.

Geïnstalleerd - gemeenschap - provinciale raad

Wat een goed gevoel: geïnstalleerd! Alles heeft nu een plaatsje in deze heel aangename kamer. Ik voel me hier uitermate goed. Met de foto's heb je natuurlijk een idee, maar om het goed te bekijken... moet je maar eens komen zien! Na afspraak natuurlijk, want salesianen zijn straatlopers...

Ik geniet ook van het buitenzicht. Gisterenavond maakte ik een wandelingetje op ons terrein en zag een eekhoorntje in ons mooi bos huppelen, werkelijk ontroerend.

Ook het hele huis is modern en mooi ingericht: alles is gerestaureerd en aangepast aan de huidige tijd. Begin juni is het laatste deel aangepakt: de grote buitenkapel werd opnieuw geverfd. Het huis is klaar voor zijn 75° verjaardag. De overste vroeg me om het feestboek (de geschiedenis van het huis) na te lezen op typ- en andere fouten. Een aangenaam werk, waardoor ik het boek natuurlijk ook reeds lees, nog voor het uitkomt. Leerrijk en boeiend. Ik hoop maar dat ik niet teveel fouten laat staan.

Deze namiddag mag ik in onze medebroedersvergadering een half uur vertellen over mijn verblijf in Israël. De medebroeders hebben werkelijk interesse, wat veel deugd doet. En morgen ben ik om 14 uur uitgenodigd op de provinciale raad (acht medebroeders), om kort te vertellen over mijn verblijf te Pinerolo en uitvoeriger mijn voorbereidend document omtrent de helft van mijn opdracht voor te stellen, namelijk over wat we kunnen doen voor adolescenten en jongvolwassenen, die wensen te groeien in het christelijk geloof.

Alles hier!

Vandaag kon ik het laatste materiaal naar Oud-Heverlee brengen. Alles heeft nu een plaatsje gekregen. Toch doe ik nog een "tweede rond": alles opnieuw uit de kasten, om nog eens een deel weg te doen. Hoe minder materiaal, hoe beter. Het geeft een zeer goed gevoel alles weer bij de hand te hebben.

Braambos

Ik heb een nieuw been en zie dus de wereld weer haarscherp.

Gisteren belde iemand van Braambos me op. Ze willen tijdens de grote vakantie uitzendingen maken over reizen, maar natuurlijk reizen van mensen die spirituele bagage willen opdoen. Men werkt met het kinderspelletje "Ik ga op reis en neem mee..." Ze vragen mij en een jongere, die deze zomer met mij meegaat naar Taizé. Op 6 of 7 juli gaat de opname door.

Verrassingsreis

Twee medebroeders van onze gemeenschap hadden voor gisteren in strikt geheim een verrassingsreis voor de andere medebroeders voorbereid. Alhoewel 'geheim' betrekkelijk was: het duo gaf tips op voorhand, waaruit een paar pientere medebroeders toch de bestemming wisten af te leiden.

Eerst keken we even rond in de winkel van de abdij van Dendermonde (eerste foto), met mooi religieuze voorwerpen. De abt zelf onthaalde ons daarna en gaf ons een rondleiding met interessante uitleg. Een mooie abdij met prachtige schilderijen, beelden...

Aangekomen te Sint-Jan in Eremo genoten we van een aperitiefje met lekkere hapjes en een eenvoudige picnic. En toen kwam een heuse ceremoniewagen in de vorm van een woonwagen aangereden (foto's 2 en 3). Deze bezorgde ons een tocht in het krekengebied. Je ziet een grotere kreek op foto 4. Het filmpje toont de weidse velden en weiden.

De wagen maakte een halte aan de kerk van Watervliet, ook wel eens de "kathedraal van het noorden" genoemd (foto 5). Een zeer goede gids gaf ons gedurende bijna twee uren uitleg over deze kerk met vele schatten.

De eigenaars van de woonwagen boden ons toen een pannenkoek aan in hun ceremoniewagen, waarna het terug richting onze auto's ging. De dag werd afgerond in een restaurant, waar de meesten lekkere paling aten, specialiteit van het huis. En of het lekker was!

Het was een heel mooie dag, heel geschikt - vooral voor mij als nieuwkomer - om elkaar te ontmoeten, beter te leren kennen, te gekscheren en serieuze babbels te hebben.

Eén maand thuis - Oud-Heverleenaar

Ja, ik kon het niet laten, even een spelletje te spelen met dat "been gebroken"...!

Ik kan het zelf niet geloven, dat ik al een maand terug in België ben. Precies vandaag ontving ik het bericht van de dienst bevolking, dat mijn papieren in orde zijn en dat ik mijn identiteitskaart mocht laten aanpassen. Ik ben al daar geweest en ben dus nu officieel inwoner van Oud-Heverlee.

En wat geniet ik van mijn nieuwe kamer! Echt plezant. Te Lourdes, Rome, Brussel, Jeruzalem en tijdens de verhuis heb ik maanden na elkaar met heel weinig van mijn materiaal kunnen leven. Nu zit dat dus goed en het is genieten.

Deze middag na het eten tracteer ik de gemeenschap met een lekkere fles uit Italië, een brouwsel dat 300 jaar geleden uitgevonden is door Fra Angelico, een kluizenaar die aan de oever van de Po woonde.

Been gebroken

Dit is mijn tweede bericht vandaag

Toen ik gisterenaond na het feest mijn bril opzij wilde leggen, om mijn oogjes dicht te doen, stond het rechterbeen naar buiten. Toen ik het probeerde recht te zetten, brak het pardoes af, hoe voorzichtig ik ook was. Natuurlijk op een moment dat geen opticien open is.

Dubbelfeest

Tussen het inrichten van mijn kamer in, gebeurt er natuurlijk van alles. Stilaan kom ik goed thuis in de gemeenschap. Gisteren heb ik een kindje mogen dopen. En hier was er een feest voor twee broers-salesianen. De ene is 25 jaar priester (missionaris in Congo), de andere 25 jaar salesiaan. Een mooi, hartverwarmend feest, waarop ik veel mensen terug gezien heb en weer nieuwe mensen ontmoet.

Bijna alles heeft nu een plaatsje gekregen in deze spliksplinternieuwe kamer. Het is er aangenaam wonen. Ik voorzie ik dat ik volgende week zondagavond alles in orde heb, want ik kan pas volgend weekend het laatste gerief in Sint-Denijs-Westrem en mijn jongste broer gaan ophalen.

Terug thuis

Deze morgen was er de grootste zichtbaarheid van heel de tijd, dat ik te Pinerolo was: een heerlijk, fris zonnetje, zonder wolkensluiers. Daarom geef ik een paar nieuwe foto's van zichten op Pinerolo-stad richting Alpen.

Het vliegtuig en de treinen waren alle voorbeeldig stipt op tijd en de vlucht verliep rustig. Ik heb op het vliegtuig de documenten, die de novicemeester mij meegaf, doorgenomen. Heel interessant voor mijn werk als verantwoordelijke voor de prenovice.

En nu mijn nieuwe kamer verder inrichten. Ik heb er zin in.

Valsalice

Op de vijfde foto zie je de Alpen liggen. De foto is getrokken vanaf een terras hier in het huis van Don Bosco te Pinerolo.

Elke donderdagnamiddag gaan drie novicen naar Valcalice aan de rand van Turijn, waar een rusthuis is voor oude salesianen. Reeds te Rome droomde ik ervan, ook eens in ons huis van Valcalice te komen. Ik heb immers nog maar heel de levensbeschrijving van Don Bosco gelezen, en ik verlangde er diep naar eens die plaats te bezoeken, want ik denk dat ik er nooit eerder geweest ben. En nu kon ik dus mee, gelukzak die ik ben.

Het is een bijzonder belangrijke huis voor onze congregatie. Toen Don Bosco stierf (1888) was de politieke situatie in Turijn niet van die aard, dat Don Bosco in zijn eigen stichtingshuis in Valdocco (wijk van Turijn) zou kunnen begraven worden. Valcalice was dan een betere oplossing. Zijn lichaam is daar 41 jaar geweest (zie 6), tot in 1929, het jaar dat hij zalig verklaard werd. Zijn lichaam werd toen met een onnoemlijk groot feest terug naar Valdocco gebracht.

Nu is er - naast dat rusthuis - nog steeds een lyceum, zeg maar college, met ongeveer 800 leerlingen. En een prachtig museum. Al vroeg brachten de salesiaanse missionarissen van overal ter wereld waardevolle schatten naar Turijn. Met de foto's kan je je een beeld vormen.

Vandaag halen we hier 28° in de schaduw en de zon schijnt volop. Morgen zal het dus weer veel minder zijn. Maar, ik kom eraan!

Pinerolo: dag 3 - Gelukzakken

In de gesprekken met meerdere novicen komt één gedachte als een refreintje terug: "Wat zijn we gelukkig en bevoorrecht, dat we ons noviciaat hier mogen doen, te Pinerolo, zo dicht bij de plaatsen waar onze stichter Don Bosco geboren is, kind en jongen is geweest, naar school liep, zijn priesterstudies deed, gewijd is, zijn eerste apostolaat voor de jeugd opstartte en zoveel andere prachtige dingen tot stand bracht. We zijn al zo vaak in en rond Turijn geweest!". En inderdaad, dit moet voor hen een diepe betekenis hebben voor de rest van hun leven. Jammer dat niet alle novicen van de hele wereld hier hun noviciaat kunnen doen.

Voor mij betekenen de dagen hier heel veel. Ik ben diep geraakt door de sfeer van eenvoud en geloof, die hier heerst. De vormingsverantwoordelijken geven een sterk voorbeeld van de salesiaanse geest en spiritualiteit. Dit is een sterke noviciaatswerking, zoveel is duidelijk. Ik voel ook eindeloos veel dankbaarheid voor de roeping die men van God gekregen heeft.

Bovendien is deze Italiaanse omgeving aan de voet van de Alpen een rustgevende en inspirerende plek, heel aangenaam om te wonen. Ik verheug ik er mij op, dat ik hier nog terug zal komen.

Monte San Michele - salesianen Avigliana

En of ik hier verwend word! Deze namiddag kreeg ik zomaar een privé chauffeur, die me naar één van de mooiste plaatsen in de streek bracht: Monte San Michele (berg van de aartsengel Michaël). Ooit, in de 11° eeuw, was er een versterkte burcht, maar later werd het een klooster. Het geheel is werkelijk rond een zeer spitse rotsberg gebouwd. Je kan de rots her en der binnen in de gebouwen zien. Ofschoon er ook wat wolken waren, hadden we toch een mooi panorama op deze streek aan de voet van de Alpen.

Dan bracht de chauffeur, een Oostenrijkse novice, me naar onze gemeenschap te Avigliana aan een prachtig meer. Per toeval konden we sporters bewonderen, die acrobatische kunststukjes lieten zien: ze sprongen uit een helicopter, openden hun paravent (foto) en toonden hun kunsten. Het gaat over het wereldkampioenschap, dat zondag zijn bekroning vindt.

De acht salesianen daar hebben een niet al te grote, maar mooie kerk. Naast enkele prachtige schilderijen, vond ik ook het altaarstuk rond het tabernakel schitterend gemaakt (foto). Er is een druk bezocht retraitehuis gevestigd, met een heel mooi zicht op het meer. Een salesiaan van hier te Pinerolo is daar op retraite, maar moest om gezondheidsredenen voor één dag naar hier komen.

De novice vertelde heel de weg over het noviciaat, de salesiaanse provincie in Oostenrijk, zijn jaar als vrijwilliger in Mexico, een ander jaar als prenovice te Wenen en zoveel meer. Hij stelde zelf ook ronduit vragen over onze Nederlands-Vlaamse provincie, onze werken, onze maatschappij, mijn leven... Een heerlijke namiddag. Terug thuis hielp hij mij ook nog met een probleempje met mijn blogboek: hij studeerde electronica tijdens zijn middelbaar onderwijs. De oplossing leek eenvoudig te zijn en dus leerde ik ook op dat vlak weer iets bij.

Na het avondgebed gaf ik het avondwoordje voor heel de gemeenschap. Ik vertelde over een wondere ontmoeting, die ik ooit met een jonge oud-leerling te Sint-Denijs-Westrem had. Twee jaar na een simpel feitje, dat ik al lang vergeten was, dankte de jonge kerel me uitermate hartelijk met een trappist, omdat ik in zijn leven de eerste was geweest, die hem voor een karwei bedankt had met een dankwoordje en een stuk cake. Een positief woord kan zoveel goed doen! Maar dankbaarheid is een woord dat in weinig tuintjes groeit, zo blijkt.

Pinerolo dag 2

Nadat ik gisteren mijn tweede bericht op de blog gezet had, ging ik buiten even rond kijken. Enkele novicen waren praktisch werk aan het doen, zoals de jonge man, die gras aan het maaien is. Zo heeft iedere novice elke dag zijn portie praktisch werk. De voormiddag is voorbehouden voor lessen, de namiddag voor een deel studie en deels dus ook voor handenarbeid.

Om 17 uur nam de novicemeester me mee naar Pinerolo, een stad van 35 000 mensen en met een eigen bisschop. Er is een mooie kathedraal. Op de tweede foto zie je de kapel, waar Don Bosco gingen bidden, toen hij drie- of viermaal hier te Pinerolo was. Vanaf het plein voor die kapel, zag hij het heuveltje op de derde foto. Momenteel staat daar dus het noviciaatshuis op. Werkelijk prachtig gelegen. Ze verzorgen de tuin ook heel goed, zodat er veel mooie, aangename plaatsjes zijn (foto 1). bij het terugkeren waren de novicen ofwel aan het voetballen ofwel aan het volleyballen.

Na het avondeten waren er twee korte ludieke optredens voor de jarige econoom, die daarna van de novicemeester een paar geschenkjes kreeg. Er werd een viertal liederen gezongen. Met vier zijn we dan ter zijner ere nog iets gaan gebruiken in de stad. Ik mocht kiezen: bier / wijn of gelati. Het is voor mij een coppa creola geworden. Genieten op een terrasje: om 17 uur gaf een lichtkrantje in de stad 27° graad aan.

Don Bosco en Pinerolo

Dit is mijn tweede bericht vandaag.

Men is hier zeer hartelijk voor mij. Ik voel me uitermate welkom. Aan tafel alweer een feest: de econoom wordt vandaag 33 jaar. Op het einde van het middagmaal werden de Belgische pralines sterk gewaardeerd.

De novicemeester leidde me na de dubbele grappa (één uit Bendiktbeuern in Beieren en één uit Kroatië) rond op het terrein, maar nu langs de tweede ring, die wat groter is dan de binnenring, die ik deze morgen op mijn eentje verkende. Hij vertelde over Don Bosco, die vaker naar Pinerolo kwam, ook al werd dit huis pas in 1914 gesticht. Don Bosco zag de heuvel, waar dit noviciaatshuis op gebouwd is, en had een visioen over de salesianen, die hier zouden komen. Hij heeft meer dan één keer zo'n visioen gehad, onder andere ook in Frankrijk. Straks brengt de novicemeester mij naar de plaats, waar Don Bosco dat visioen gehad heeft.

De gesprekken aan tafel en tussendoor met de ervaren salesianen en de novicen, zijn heel leerrijk voor mij. Ze helpen me om binnen te groeien in mijn opdracht als verantwoordelijke voor de prenovice, zoals de congregatie mijn functie officieel noemt. Natuurlijk vertelde de novicemeester me al heel wat en ik krijg de nodige documenten mee naar huis. Aan tafel vertelde hij over een heel goede brief, die de Italiaanse bisschoppen samen schreven en die handelt over de pastoraal voor twintigers, die christelijk willen leven. De brief mag volgens de medebroeders hier gerust in het Nederlands vertaald worden. Dit sluit perfect aan bij mijn tweede nieuwe opdracht.

En nu ga ik even buiten rond kijken: de novicen hebben elke dag wat praktisch werk te doen, handenarbeid. Ook daaruit kan ik veel leren;

Pinorolo dag 1

Na een zalige vlucht - op vijf minuten na: plots een luchtzak, wat toch raar blijft aanvoelen - werd ik op de luchthaven van Turijn door twee novicen onthaald: een Sloveen (Ljubljana) en een Oostenrijker (Linz). Heel de weg stelden ze constant vragen, vol warme interesse. En natuurlijk beantwoordden ze ook mijn vragen. Ik werd hier zeer hartelijk ontvangen en kreeg - ofschoon het al 21 uur was - toch nog een lekkere maaltijd, samen met de twee novicen.

De novicemeester is een eenvoudige, maar hartelijke man. In het huis hangt een warme sfeer, typisch salesiaans. De dag begon met 75 minuten gebed, meditatie en eucharistie. En naar Italiaanse gewoonte een snel ontbijt, zodat ik natuurlijk als laatste klaar was. De novicemeester leidde me rond in het huis. De novicen slapen in chambretten, zoals velen die ooit op internaat geweest zijn, zich best kunnen voorstellen. Dus een uiterst eenvoudig leven volgens de normen van onze tijd.

Er zijn momenteel 22 novicen uit 11 landen. Het doet goed deze jonge mensen te zien, die zich voorbereiden op hun eerste geloften van 8 september. En juist omdat het de 8° van de maand was, kon ik gisterenavond mee genieten van de foto's die werden genomen van 8 mei tot nu. Het noviciaat begint en eindigt namelijk op de 8° september. En ze hebben hier een grote kandelaar, waarop elke 8° van de maand een kaars meer wordt aangestoken.

De novicemeester nodigde me al direct uit voor de studiedagen van november. Dan worden alle verantwoordelijken voor de prenovicen samen gebracht om één en ander uit te diepen en om ervoor te zorgen dat alle novicen op 8 september op ongeveer gelijk niveau starten.

Je ziet enkele foto's van de buitenkant van het huis. Op de vierde de toegangsweg, reeds op het terrein. Er is veel groen hier. En de coadjuteur-hovenier glunderde, toen hij mij al zijn tuinwerk uitlegde. Momenteel is het, net als gisteren, bewolkt, maar droog. Vanaf morgen krijgen we zon en meer warmte. Ik zal dan enkele foto's van de omgeving trekken: het is mooi van hier op de kleine heuvel, waarop het noviciaat gehuisvest is.

Blogboek

Dit is mijn tweede bericht vandaag.

Vandaag heb ik uitgezocht hoeveel het blogboek, dat ik aan het klaarmaken ben, zal kosten. Het zal gaan over 125 à 130 bladen recto verso bedrukt, met een hardere kaft en dit alles ingebonden. Het blogboek zal € 17 kosten. Met verzendingskosten € 20.

Niemand mag zich uiteraard verplicht voelen het aan te schaffen. Maar als het jou interesseert of iemand anders die je kent, dan zou ik graag hebben dat je me dit laat weten, en wel ten laatste tegen 23 juni. Wellicht zijn er mensen, die wel mijn sabbatervaringen willen lezen, maar dat niet op internet kunnen doen. Vermeld dan duidelijk de namen, a.u.b. Tegen dan zal ik mijn blog afgesloten hebben en kan ik het blogboek dus laten kopiëren en inbinden.

Men kan het blogboek bestellen op eric.haelvoet@advalvas.be of Eric Haelvoet, Don Boscolaan 15 3050 Oud-Heverlee. Natuurlijk kan men ook via 'reacties' op de blog zelf de bestelling plaatsen. Indien het boek moet opgestuurd worden, heb ik natuurlijk het adres nodig.

Naar Pinerolo

Deze namiddag rond 15 uur vertrek ik naar Pinerolo en zal vrijdagmiddag terug thuis zijn. Vandaag met een avondvlucht, vrijdag met een ochtendvlucht. Op internet zag ik dat er regen zal zijn, zowel vandaag als morgen. Daarna droog en tot 28°. Maar ik zie natuurlijk uit naar de gemeenschap daar met de 24 novicen. Voor mijn werk volgend jaar is het belangrijk dat ik meer te weten kom over wat de novicenmeester van een startende novice verwacht.

Bovendien wilde ik al eerder dit huis van Pinerolo bezoeken, want reed Don Bosco zelf heeft het ooit gesticht. Ik hoop elke dag een bericht op mijn blog te kunnen plaatsen.

Vierde bloedprocessie

Na enkele zeer aangename bezoeken bij familie en vrienden, reed ik deze middag naar Voormezele, even ten zuiden van Ieper. Ik had immers al de bloedprocessies van Brugge, Hoogstraten en uiteraard ook van mijn eigen geboortedorp Meigem gezien. Nu wilde ik genieten van die van Voormezele. In Nevele vertrok ik in de regen, maar te Voormezele scheen het zonnetje. Toen ik aan het podium kwam, werd ik door enkele dames geroepen: één van hen volgt - zonder dat ik het wist - deze blog!

De processie is mooi verzorgd en wordt ernstig gebracht. Rechts boven zie je 'het verraad van Judas', een groep uit onze Meigemse processie, die reeds de 35° maal mee ging in Voormezele. Steevast komt een groot Iepers koor onze Meigemse processie versterken.

Ik heb nu alle bloedprocessies van Vlaanderen gezien. Het is uiteraard een mooie band met mijn verblijf te Jeruzalem. De processie van Meigem is op zondag 5 juli om 16 uur. De moeite waard om te komen kijken, zeker nu er voor de 65° editie enkele waardevolle nieuwigheden zijn.

Half dagje Brussel

Gisteren mocht ik een Italiaanse medebroeder uit Turijn op de luchthaven ophalen. Hij is in zijn provincie verantwoordelijk voor de salesiaanse scholen en voor alle salesianen in Italië de secretaris voor de organisatie die hun scholen coördineert en animeert. En dus kon ik mijn Italiaans nog eens gebruiken.

Na de middag heb ik hem Brussel laten zien: de kathedraal, de grote markt, Manneke Pis, het koninklijk paleis en het koninklijk park. De kathedraal staat er heel fris bij, zowel binnen als buiten. De zon scheen volop en dan is het werkelijk een overweldigend prachtig gebouw. In de kathedraal werden ook enkele schitterende kerkschatten tentoon gesteld. En tussen de grote markt en Manneke Pis waren twee jonge miemespelers iets heel moois aan het doen.

Blog op papier

Ik ben bezig met het klaarmaken van een printversie van mijn blog. Voorlopig kom ik aan 260 bladzijden of dus 130 bladen. Dit aantal kan wijzigen omdat ik nog de foto's moet herschikken en de filmpjes moeten er uiteraard ook uit verdwijnen. Verder wil ik nog alles eens rustig doorlezen, een korte inleiding en besluit schrijven, een kaft maken... Misschien voeg ik hier en daar nog "bedenkingen achteraf" in.

Maar ik wil natuurlijk aan allen, die op mijn blog gereageerd hebben, de toelating vragen om jouw naam in deze papieren versie te vermelden. Als je er niet mee akkoord gaat, kan je me dat eenvoudig laten weten: eric.haelvoet@advalvas.be OF 0476.085.744 OF Don Boscolaan 15 3050 Oud-Heverlee. Omdat je jouw naam op de blog plaatste en dus publiek maakte, ga ik er zonder bericht van jouw kant van uit, dat ik jouw naam ook in de papieren versie mag vermelden.

Hoe ik die versie zal verspreiden is nog niet uitgemaakt.

Verhuismuizenissen - einde blog

Op deze tweede Pinsterdag maak ik gebruik van drie feesten in het Gentse om een derde lading materiaal mee te nemen naar Oud-Heverlee. Vandaag al mijn boeken. En enkele breekbare dingen. Met nog één auto te gaan, moet alles in Oud-Heverlee kunnen zijn.

Wat een stof en wat heeft een mens allemaal niet verzameld! Wat zal ik blij zijn als mijn nieuwe kamer volledig ingericht zal zijn. En ik weer al mijn materiaal op één plaats bijeen zal hebben.

Ondertussen heb ik beslist dat juist dàt het einde van mijn blog zal zijn: als ik helemaal ingericht ben te Oud-Heverlee. Dat geeft jou de kans om mijn verblijf in Italië van volgende week nog te volgen. En daarna ook enkele foto's van mijn nieuw nestje te bewonderen.