Laatste bericht

Dit is bericht 300 en het tweede vandaag.

Met dit bericht rond ik mijn blogverhaal af. Met veel plezier heb ik deze blog gemaakt. Velen van jullie hebben me al gezegd, hoeveel plezier jullie aan deze blog beleefd hebben. Daar ben ik blij om. Ik dank iedere lezer van mijn blog en ook allen die reageerden, in de blog, per mail of op een andere manier. Verbondenheid is zo belangrijk en waardevol!

Donderdagvoormiddag breng ik de kopies voor het blogboek op de kopiedienst binnen. Ik denk dat ik een week later de boeken zal hebben. Wie een boek besteld heeft, zal het dus over zowat twee weken ontvangen.

Natuurlijk kan men ook later het blogboek nog bestellen.

Deze blog laat ik wel op het internet staan. Hoe lang? Kan ik nu echt niet zeggen.

Nog een groet en ik wens jou het aller-, allerbeste toe. Moge God jou overvloedig zegenen met zijn eigen vreugde, de grootste vreugde die voor mensen mogelijk is.

Geïnstalleerd - gemeenschap - provinciale raad

Wat een goed gevoel: geïnstalleerd! Alles heeft nu een plaatsje in deze heel aangename kamer. Ik voel me hier uitermate goed. Met de foto's heb je natuurlijk een idee, maar om het goed te bekijken... moet je maar eens komen zien! Na afspraak natuurlijk, want salesianen zijn straatlopers...

Ik geniet ook van het buitenzicht. Gisterenavond maakte ik een wandelingetje op ons terrein en zag een eekhoorntje in ons mooi bos huppelen, werkelijk ontroerend.

Ook het hele huis is modern en mooi ingericht: alles is gerestaureerd en aangepast aan de huidige tijd. Begin juni is het laatste deel aangepakt: de grote buitenkapel werd opnieuw geverfd. Het huis is klaar voor zijn 75° verjaardag. De overste vroeg me om het feestboek (de geschiedenis van het huis) na te lezen op typ- en andere fouten. Een aangenaam werk, waardoor ik het boek natuurlijk ook reeds lees, nog voor het uitkomt. Leerrijk en boeiend. Ik hoop maar dat ik niet teveel fouten laat staan.

Deze namiddag mag ik in onze medebroedersvergadering een half uur vertellen over mijn verblijf in Israël. De medebroeders hebben werkelijk interesse, wat veel deugd doet. En morgen ben ik om 14 uur uitgenodigd op de provinciale raad (acht medebroeders), om kort te vertellen over mijn verblijf te Pinerolo en uitvoeriger mijn voorbereidend document omtrent de helft van mijn opdracht voor te stellen, namelijk over wat we kunnen doen voor adolescenten en jongvolwassenen, die wensen te groeien in het christelijk geloof.

Alles hier!

Vandaag kon ik het laatste materiaal naar Oud-Heverlee brengen. Alles heeft nu een plaatsje gekregen. Toch doe ik nog een "tweede rond": alles opnieuw uit de kasten, om nog eens een deel weg te doen. Hoe minder materiaal, hoe beter. Het geeft een zeer goed gevoel alles weer bij de hand te hebben.

Braambos

Ik heb een nieuw been en zie dus de wereld weer haarscherp.

Gisteren belde iemand van Braambos me op. Ze willen tijdens de grote vakantie uitzendingen maken over reizen, maar natuurlijk reizen van mensen die spirituele bagage willen opdoen. Men werkt met het kinderspelletje "Ik ga op reis en neem mee..." Ze vragen mij en een jongere, die deze zomer met mij meegaat naar Taizé. Op 6 of 7 juli gaat de opname door.

Verrassingsreis

Twee medebroeders van onze gemeenschap hadden voor gisteren in strikt geheim een verrassingsreis voor de andere medebroeders voorbereid. Alhoewel 'geheim' betrekkelijk was: het duo gaf tips op voorhand, waaruit een paar pientere medebroeders toch de bestemming wisten af te leiden.

Eerst keken we even rond in de winkel van de abdij van Dendermonde (eerste foto), met mooi religieuze voorwerpen. De abt zelf onthaalde ons daarna en gaf ons een rondleiding met interessante uitleg. Een mooie abdij met prachtige schilderijen, beelden...

Aangekomen te Sint-Jan in Eremo genoten we van een aperitiefje met lekkere hapjes en een eenvoudige picnic. En toen kwam een heuse ceremoniewagen in de vorm van een woonwagen aangereden (foto's 2 en 3). Deze bezorgde ons een tocht in het krekengebied. Je ziet een grotere kreek op foto 4. Het filmpje toont de weidse velden en weiden.

De wagen maakte een halte aan de kerk van Watervliet, ook wel eens de "kathedraal van het noorden" genoemd (foto 5). Een zeer goede gids gaf ons gedurende bijna twee uren uitleg over deze kerk met vele schatten.

De eigenaars van de woonwagen boden ons toen een pannenkoek aan in hun ceremoniewagen, waarna het terug richting onze auto's ging. De dag werd afgerond in een restaurant, waar de meesten lekkere paling aten, specialiteit van het huis. En of het lekker was!

Het was een heel mooie dag, heel geschikt - vooral voor mij als nieuwkomer - om elkaar te ontmoeten, beter te leren kennen, te gekscheren en serieuze babbels te hebben.

Eén maand thuis - Oud-Heverleenaar

Ja, ik kon het niet laten, even een spelletje te spelen met dat "been gebroken"...!

Ik kan het zelf niet geloven, dat ik al een maand terug in België ben. Precies vandaag ontving ik het bericht van de dienst bevolking, dat mijn papieren in orde zijn en dat ik mijn identiteitskaart mocht laten aanpassen. Ik ben al daar geweest en ben dus nu officieel inwoner van Oud-Heverlee.

En wat geniet ik van mijn nieuwe kamer! Echt plezant. Te Lourdes, Rome, Brussel, Jeruzalem en tijdens de verhuis heb ik maanden na elkaar met heel weinig van mijn materiaal kunnen leven. Nu zit dat dus goed en het is genieten.

Deze middag na het eten tracteer ik de gemeenschap met een lekkere fles uit Italië, een brouwsel dat 300 jaar geleden uitgevonden is door Fra Angelico, een kluizenaar die aan de oever van de Po woonde.

Been gebroken

Dit is mijn tweede bericht vandaag

Toen ik gisterenaond na het feest mijn bril opzij wilde leggen, om mijn oogjes dicht te doen, stond het rechterbeen naar buiten. Toen ik het probeerde recht te zetten, brak het pardoes af, hoe voorzichtig ik ook was. Natuurlijk op een moment dat geen opticien open is.

Dubbelfeest

Tussen het inrichten van mijn kamer in, gebeurt er natuurlijk van alles. Stilaan kom ik goed thuis in de gemeenschap. Gisteren heb ik een kindje mogen dopen. En hier was er een feest voor twee broers-salesianen. De ene is 25 jaar priester (missionaris in Congo), de andere 25 jaar salesiaan. Een mooi, hartverwarmend feest, waarop ik veel mensen terug gezien heb en weer nieuwe mensen ontmoet.

Bijna alles heeft nu een plaatsje gekregen in deze spliksplinternieuwe kamer. Het is er aangenaam wonen. Ik voorzie ik dat ik volgende week zondagavond alles in orde heb, want ik kan pas volgend weekend het laatste gerief in Sint-Denijs-Westrem en mijn jongste broer gaan ophalen.

Terug thuis

Deze morgen was er de grootste zichtbaarheid van heel de tijd, dat ik te Pinerolo was: een heerlijk, fris zonnetje, zonder wolkensluiers. Daarom geef ik een paar nieuwe foto's van zichten op Pinerolo-stad richting Alpen.

Het vliegtuig en de treinen waren alle voorbeeldig stipt op tijd en de vlucht verliep rustig. Ik heb op het vliegtuig de documenten, die de novicemeester mij meegaf, doorgenomen. Heel interessant voor mijn werk als verantwoordelijke voor de prenovice.

En nu mijn nieuwe kamer verder inrichten. Ik heb er zin in.

Valsalice

Op de vijfde foto zie je de Alpen liggen. De foto is getrokken vanaf een terras hier in het huis van Don Bosco te Pinerolo.

Elke donderdagnamiddag gaan drie novicen naar Valcalice aan de rand van Turijn, waar een rusthuis is voor oude salesianen. Reeds te Rome droomde ik ervan, ook eens in ons huis van Valcalice te komen. Ik heb immers nog maar heel de levensbeschrijving van Don Bosco gelezen, en ik verlangde er diep naar eens die plaats te bezoeken, want ik denk dat ik er nooit eerder geweest ben. En nu kon ik dus mee, gelukzak die ik ben.

Het is een bijzonder belangrijke huis voor onze congregatie. Toen Don Bosco stierf (1888) was de politieke situatie in Turijn niet van die aard, dat Don Bosco in zijn eigen stichtingshuis in Valdocco (wijk van Turijn) zou kunnen begraven worden. Valcalice was dan een betere oplossing. Zijn lichaam is daar 41 jaar geweest (zie 6), tot in 1929, het jaar dat hij zalig verklaard werd. Zijn lichaam werd toen met een onnoemlijk groot feest terug naar Valdocco gebracht.

Nu is er - naast dat rusthuis - nog steeds een lyceum, zeg maar college, met ongeveer 800 leerlingen. En een prachtig museum. Al vroeg brachten de salesiaanse missionarissen van overal ter wereld waardevolle schatten naar Turijn. Met de foto's kan je je een beeld vormen.

Vandaag halen we hier 28° in de schaduw en de zon schijnt volop. Morgen zal het dus weer veel minder zijn. Maar, ik kom eraan!

Pinerolo: dag 3 - Gelukzakken

In de gesprekken met meerdere novicen komt één gedachte als een refreintje terug: "Wat zijn we gelukkig en bevoorrecht, dat we ons noviciaat hier mogen doen, te Pinerolo, zo dicht bij de plaatsen waar onze stichter Don Bosco geboren is, kind en jongen is geweest, naar school liep, zijn priesterstudies deed, gewijd is, zijn eerste apostolaat voor de jeugd opstartte en zoveel andere prachtige dingen tot stand bracht. We zijn al zo vaak in en rond Turijn geweest!". En inderdaad, dit moet voor hen een diepe betekenis hebben voor de rest van hun leven. Jammer dat niet alle novicen van de hele wereld hier hun noviciaat kunnen doen.

Voor mij betekenen de dagen hier heel veel. Ik ben diep geraakt door de sfeer van eenvoud en geloof, die hier heerst. De vormingsverantwoordelijken geven een sterk voorbeeld van de salesiaanse geest en spiritualiteit. Dit is een sterke noviciaatswerking, zoveel is duidelijk. Ik voel ook eindeloos veel dankbaarheid voor de roeping die men van God gekregen heeft.

Bovendien is deze Italiaanse omgeving aan de voet van de Alpen een rustgevende en inspirerende plek, heel aangenaam om te wonen. Ik verheug ik er mij op, dat ik hier nog terug zal komen.

Monte San Michele - salesianen Avigliana

En of ik hier verwend word! Deze namiddag kreeg ik zomaar een privé chauffeur, die me naar één van de mooiste plaatsen in de streek bracht: Monte San Michele (berg van de aartsengel Michaël). Ooit, in de 11° eeuw, was er een versterkte burcht, maar later werd het een klooster. Het geheel is werkelijk rond een zeer spitse rotsberg gebouwd. Je kan de rots her en der binnen in de gebouwen zien. Ofschoon er ook wat wolken waren, hadden we toch een mooi panorama op deze streek aan de voet van de Alpen.

Dan bracht de chauffeur, een Oostenrijkse novice, me naar onze gemeenschap te Avigliana aan een prachtig meer. Per toeval konden we sporters bewonderen, die acrobatische kunststukjes lieten zien: ze sprongen uit een helicopter, openden hun paravent (foto) en toonden hun kunsten. Het gaat over het wereldkampioenschap, dat zondag zijn bekroning vindt.

De acht salesianen daar hebben een niet al te grote, maar mooie kerk. Naast enkele prachtige schilderijen, vond ik ook het altaarstuk rond het tabernakel schitterend gemaakt (foto). Er is een druk bezocht retraitehuis gevestigd, met een heel mooi zicht op het meer. Een salesiaan van hier te Pinerolo is daar op retraite, maar moest om gezondheidsredenen voor één dag naar hier komen.

De novice vertelde heel de weg over het noviciaat, de salesiaanse provincie in Oostenrijk, zijn jaar als vrijwilliger in Mexico, een ander jaar als prenovice te Wenen en zoveel meer. Hij stelde zelf ook ronduit vragen over onze Nederlands-Vlaamse provincie, onze werken, onze maatschappij, mijn leven... Een heerlijke namiddag. Terug thuis hielp hij mij ook nog met een probleempje met mijn blogboek: hij studeerde electronica tijdens zijn middelbaar onderwijs. De oplossing leek eenvoudig te zijn en dus leerde ik ook op dat vlak weer iets bij.

Na het avondgebed gaf ik het avondwoordje voor heel de gemeenschap. Ik vertelde over een wondere ontmoeting, die ik ooit met een jonge oud-leerling te Sint-Denijs-Westrem had. Twee jaar na een simpel feitje, dat ik al lang vergeten was, dankte de jonge kerel me uitermate hartelijk met een trappist, omdat ik in zijn leven de eerste was geweest, die hem voor een karwei bedankt had met een dankwoordje en een stuk cake. Een positief woord kan zoveel goed doen! Maar dankbaarheid is een woord dat in weinig tuintjes groeit, zo blijkt.

Pinerolo dag 2

Nadat ik gisteren mijn tweede bericht op de blog gezet had, ging ik buiten even rond kijken. Enkele novicen waren praktisch werk aan het doen, zoals de jonge man, die gras aan het maaien is. Zo heeft iedere novice elke dag zijn portie praktisch werk. De voormiddag is voorbehouden voor lessen, de namiddag voor een deel studie en deels dus ook voor handenarbeid.

Om 17 uur nam de novicemeester me mee naar Pinerolo, een stad van 35 000 mensen en met een eigen bisschop. Er is een mooie kathedraal. Op de tweede foto zie je de kapel, waar Don Bosco gingen bidden, toen hij drie- of viermaal hier te Pinerolo was. Vanaf het plein voor die kapel, zag hij het heuveltje op de derde foto. Momenteel staat daar dus het noviciaatshuis op. Werkelijk prachtig gelegen. Ze verzorgen de tuin ook heel goed, zodat er veel mooie, aangename plaatsjes zijn (foto 1). bij het terugkeren waren de novicen ofwel aan het voetballen ofwel aan het volleyballen.

Na het avondeten waren er twee korte ludieke optredens voor de jarige econoom, die daarna van de novicemeester een paar geschenkjes kreeg. Er werd een viertal liederen gezongen. Met vier zijn we dan ter zijner ere nog iets gaan gebruiken in de stad. Ik mocht kiezen: bier / wijn of gelati. Het is voor mij een coppa creola geworden. Genieten op een terrasje: om 17 uur gaf een lichtkrantje in de stad 27° graad aan.

Don Bosco en Pinerolo

Dit is mijn tweede bericht vandaag.

Men is hier zeer hartelijk voor mij. Ik voel me uitermate welkom. Aan tafel alweer een feest: de econoom wordt vandaag 33 jaar. Op het einde van het middagmaal werden de Belgische pralines sterk gewaardeerd.

De novicemeester leidde me na de dubbele grappa (één uit Bendiktbeuern in Beieren en één uit Kroatië) rond op het terrein, maar nu langs de tweede ring, die wat groter is dan de binnenring, die ik deze morgen op mijn eentje verkende. Hij vertelde over Don Bosco, die vaker naar Pinerolo kwam, ook al werd dit huis pas in 1914 gesticht. Don Bosco zag de heuvel, waar dit noviciaatshuis op gebouwd is, en had een visioen over de salesianen, die hier zouden komen. Hij heeft meer dan één keer zo'n visioen gehad, onder andere ook in Frankrijk. Straks brengt de novicemeester mij naar de plaats, waar Don Bosco dat visioen gehad heeft.

De gesprekken aan tafel en tussendoor met de ervaren salesianen en de novicen, zijn heel leerrijk voor mij. Ze helpen me om binnen te groeien in mijn opdracht als verantwoordelijke voor de prenovice, zoals de congregatie mijn functie officieel noemt. Natuurlijk vertelde de novicemeester me al heel wat en ik krijg de nodige documenten mee naar huis. Aan tafel vertelde hij over een heel goede brief, die de Italiaanse bisschoppen samen schreven en die handelt over de pastoraal voor twintigers, die christelijk willen leven. De brief mag volgens de medebroeders hier gerust in het Nederlands vertaald worden. Dit sluit perfect aan bij mijn tweede nieuwe opdracht.

En nu ga ik even buiten rond kijken: de novicen hebben elke dag wat praktisch werk te doen, handenarbeid. Ook daaruit kan ik veel leren;

Pinorolo dag 1

Na een zalige vlucht - op vijf minuten na: plots een luchtzak, wat toch raar blijft aanvoelen - werd ik op de luchthaven van Turijn door twee novicen onthaald: een Sloveen (Ljubljana) en een Oostenrijker (Linz). Heel de weg stelden ze constant vragen, vol warme interesse. En natuurlijk beantwoordden ze ook mijn vragen. Ik werd hier zeer hartelijk ontvangen en kreeg - ofschoon het al 21 uur was - toch nog een lekkere maaltijd, samen met de twee novicen.

De novicemeester is een eenvoudige, maar hartelijke man. In het huis hangt een warme sfeer, typisch salesiaans. De dag begon met 75 minuten gebed, meditatie en eucharistie. En naar Italiaanse gewoonte een snel ontbijt, zodat ik natuurlijk als laatste klaar was. De novicemeester leidde me rond in het huis. De novicen slapen in chambretten, zoals velen die ooit op internaat geweest zijn, zich best kunnen voorstellen. Dus een uiterst eenvoudig leven volgens de normen van onze tijd.

Er zijn momenteel 22 novicen uit 11 landen. Het doet goed deze jonge mensen te zien, die zich voorbereiden op hun eerste geloften van 8 september. En juist omdat het de 8° van de maand was, kon ik gisterenavond mee genieten van de foto's die werden genomen van 8 mei tot nu. Het noviciaat begint en eindigt namelijk op de 8° september. En ze hebben hier een grote kandelaar, waarop elke 8° van de maand een kaars meer wordt aangestoken.

De novicemeester nodigde me al direct uit voor de studiedagen van november. Dan worden alle verantwoordelijken voor de prenovicen samen gebracht om één en ander uit te diepen en om ervoor te zorgen dat alle novicen op 8 september op ongeveer gelijk niveau starten.

Je ziet enkele foto's van de buitenkant van het huis. Op de vierde de toegangsweg, reeds op het terrein. Er is veel groen hier. En de coadjuteur-hovenier glunderde, toen hij mij al zijn tuinwerk uitlegde. Momenteel is het, net als gisteren, bewolkt, maar droog. Vanaf morgen krijgen we zon en meer warmte. Ik zal dan enkele foto's van de omgeving trekken: het is mooi van hier op de kleine heuvel, waarop het noviciaat gehuisvest is.

Blogboek

Dit is mijn tweede bericht vandaag.

Vandaag heb ik uitgezocht hoeveel het blogboek, dat ik aan het klaarmaken ben, zal kosten. Het zal gaan over 125 à 130 bladen recto verso bedrukt, met een hardere kaft en dit alles ingebonden. Het blogboek zal € 17 kosten. Met verzendingskosten € 20.

Niemand mag zich uiteraard verplicht voelen het aan te schaffen. Maar als het jou interesseert of iemand anders die je kent, dan zou ik graag hebben dat je me dit laat weten, en wel ten laatste tegen 23 juni. Wellicht zijn er mensen, die wel mijn sabbatervaringen willen lezen, maar dat niet op internet kunnen doen. Vermeld dan duidelijk de namen, a.u.b. Tegen dan zal ik mijn blog afgesloten hebben en kan ik het blogboek dus laten kopiëren en inbinden.

Men kan het blogboek bestellen op eric.haelvoet@advalvas.be of Eric Haelvoet, Don Boscolaan 15 3050 Oud-Heverlee. Natuurlijk kan men ook via 'reacties' op de blog zelf de bestelling plaatsen. Indien het boek moet opgestuurd worden, heb ik natuurlijk het adres nodig.

Naar Pinerolo

Deze namiddag rond 15 uur vertrek ik naar Pinerolo en zal vrijdagmiddag terug thuis zijn. Vandaag met een avondvlucht, vrijdag met een ochtendvlucht. Op internet zag ik dat er regen zal zijn, zowel vandaag als morgen. Daarna droog en tot 28°. Maar ik zie natuurlijk uit naar de gemeenschap daar met de 24 novicen. Voor mijn werk volgend jaar is het belangrijk dat ik meer te weten kom over wat de novicenmeester van een startende novice verwacht.

Bovendien wilde ik al eerder dit huis van Pinerolo bezoeken, want reed Don Bosco zelf heeft het ooit gesticht. Ik hoop elke dag een bericht op mijn blog te kunnen plaatsen.

Vierde bloedprocessie

Na enkele zeer aangename bezoeken bij familie en vrienden, reed ik deze middag naar Voormezele, even ten zuiden van Ieper. Ik had immers al de bloedprocessies van Brugge, Hoogstraten en uiteraard ook van mijn eigen geboortedorp Meigem gezien. Nu wilde ik genieten van die van Voormezele. In Nevele vertrok ik in de regen, maar te Voormezele scheen het zonnetje. Toen ik aan het podium kwam, werd ik door enkele dames geroepen: één van hen volgt - zonder dat ik het wist - deze blog!

De processie is mooi verzorgd en wordt ernstig gebracht. Rechts boven zie je 'het verraad van Judas', een groep uit onze Meigemse processie, die reeds de 35° maal mee ging in Voormezele. Steevast komt een groot Iepers koor onze Meigemse processie versterken.

Ik heb nu alle bloedprocessies van Vlaanderen gezien. Het is uiteraard een mooie band met mijn verblijf te Jeruzalem. De processie van Meigem is op zondag 5 juli om 16 uur. De moeite waard om te komen kijken, zeker nu er voor de 65° editie enkele waardevolle nieuwigheden zijn.

Half dagje Brussel

Gisteren mocht ik een Italiaanse medebroeder uit Turijn op de luchthaven ophalen. Hij is in zijn provincie verantwoordelijk voor de salesiaanse scholen en voor alle salesianen in Italië de secretaris voor de organisatie die hun scholen coördineert en animeert. En dus kon ik mijn Italiaans nog eens gebruiken.

Na de middag heb ik hem Brussel laten zien: de kathedraal, de grote markt, Manneke Pis, het koninklijk paleis en het koninklijk park. De kathedraal staat er heel fris bij, zowel binnen als buiten. De zon scheen volop en dan is het werkelijk een overweldigend prachtig gebouw. In de kathedraal werden ook enkele schitterende kerkschatten tentoon gesteld. En tussen de grote markt en Manneke Pis waren twee jonge miemespelers iets heel moois aan het doen.

Blog op papier

Ik ben bezig met het klaarmaken van een printversie van mijn blog. Voorlopig kom ik aan 260 bladzijden of dus 130 bladen. Dit aantal kan wijzigen omdat ik nog de foto's moet herschikken en de filmpjes moeten er uiteraard ook uit verdwijnen. Verder wil ik nog alles eens rustig doorlezen, een korte inleiding en besluit schrijven, een kaft maken... Misschien voeg ik hier en daar nog "bedenkingen achteraf" in.

Maar ik wil natuurlijk aan allen, die op mijn blog gereageerd hebben, de toelating vragen om jouw naam in deze papieren versie te vermelden. Als je er niet mee akkoord gaat, kan je me dat eenvoudig laten weten: eric.haelvoet@advalvas.be OF 0476.085.744 OF Don Boscolaan 15 3050 Oud-Heverlee. Omdat je jouw naam op de blog plaatste en dus publiek maakte, ga ik er zonder bericht van jouw kant van uit, dat ik jouw naam ook in de papieren versie mag vermelden.

Hoe ik die versie zal verspreiden is nog niet uitgemaakt.

Verhuismuizenissen - einde blog

Op deze tweede Pinsterdag maak ik gebruik van drie feesten in het Gentse om een derde lading materiaal mee te nemen naar Oud-Heverlee. Vandaag al mijn boeken. En enkele breekbare dingen. Met nog één auto te gaan, moet alles in Oud-Heverlee kunnen zijn.

Wat een stof en wat heeft een mens allemaal niet verzameld! Wat zal ik blij zijn als mijn nieuwe kamer volledig ingericht zal zijn. En ik weer al mijn materiaal op één plaats bijeen zal hebben.

Ondertussen heb ik beslist dat juist dàt het einde van mijn blog zal zijn: als ik helemaal ingericht ben te Oud-Heverlee. Dat geeft jou de kans om mijn verblijf in Italië van volgende week nog te volgen. En daarna ook enkele foto's van mijn nieuw nestje te bewonderen.

Zalige Pinsksterdag!

Van harte wens ik al mijn bloglezers een zalige hoogdag van Pinksteren. Moge de heilige Geest je vervullen met al zijn goede gaven, in het bijzonder met zijn liefde.

Nabeschouwing 8: powerpointpresentaties

Deze week heb ik veel gewerkt aan een powerpointpresentatie over mijn verblijf in Israël. Mensen vragen namelijk om mijn foto's te mogen zien, maar het is onmogelijk om 5700 foto's te bekijken. Nu heb ik een overzicht gemaakt met 250 dia's, dat bijna klaar is.

Toen ik aan mijn sabbatjaar begon, had ik vele vragen. Onder andere of ik een crisis zou doormaken. Stil vallen gaat wel eens meer gepaard met het verwerken van zaken uit het verleden. Mijn belangrijkste vraag in dat kader was, in hoeverre ik besmet was met het activisme, een zeer verspreide ziekte. Na een uitermate actief leven plots een jaar zonder verantwoordelijkheid over anderen moest dit alleszins duidelijk maken.

Crisissen zijn normaal in een mensenleven en helpen de mens om één en ander uit te zuiveren, om te groeien. Het mensenleven is geen mooie lijn, maar gaat op en af en soms zijn er hoge bergen, waar men overheen moet klimmen. Of diepe dalen, waar men moet uit zien te komen. Maar ik heb dus geen crisis doorgemaakt. Het is zelfs verrassend kalm geweest. Ik heb al mijn energie kunnen gebruiken om te studeren, mensen te ontmoeten, te genieten, ervaringen op te doen, te bezinnen en te bidden...

Nabeschouwing 7: geen crisis

Toen ik aan mijn sabbatjaar begon, hield ik er uiteraard rekening mee dat ik gedurende die periode een crisis zou doormaken. Tijdens een sabbatjaar zoekt men naar God en naar het meest wezenlijke van het bestaan, ook in zichzelf. En dan kunnen de zwarte vlekken duidelijk worden en zich opdringen. Zo kan een crisis ontstaan: een situatie die om bekering vraagt. Het punt waar ik het meeste vragen rond had was: "In hoeverre ben ik besmet met het activisme?" Dit is een zeer gevaarlijke ziekte, die wijd verspreid is. Ze verduistert het spirituele leven, het sabbatkarakter van het leven en andere uiterst wezenlijke levensaspecten.

Tot mijn grote vreugde heb ik mogen ervaren dat er geen crisis geweest is en ook nu dient er zich geen crisis aan. Ik was open om te leren, om te ontvangen, te studeren en nieuwe ervaringen op te doen. Het was zalig. Ik heb de actie niet gemist. Maar ik ben toch ook klaar om tot actie te komen.

Ook hiervoor ben ik heel dankbaar.

Is er dan niets nieuws dat naar boven komt drijven en heel belangrijk is? Jawel. Het sabbatkarakter van het bestaan. Hierover wil ik verder lezen en ik zou er graag eens een conferentie over geven. Op dit punt kunnen veel leren van onze joodse broeders en zusters. Ik ben ervan overtuigd dat onze cultuur heel veel verloren heeft door de sabbatsrust (bij de christenen de zondagsrust) te verliezen. En het activisme verklaart daar veel van!

Verhuis - kamer - Pinerolo

Gisteren bij het ontbijt vroeg een medebroeder hier of ik quasi direct naar Don Bosco Zwijnaarde kon en wilde gaan om papieren af te geven en papieren op te halen. Een dringende zaak in het kader van een boek, dat nu heel weldra naar de drukker moet. Ons huis hier is namelijk 75 jaar. Dat wordt gevierd op 13 september met onder andere Mgr. Luc Van Looy als voorganger voor een openluchtmis en met dus ook een boek over de geschiedenis van ons huis. Ik dus naar Gent. Ik heb heel wat van mijn materiaal in dozen gestopt en een deeltje meegenomen naar hier te Oud-Heverlee. Gisteren heb ik mijn kamer gekozen, maar die komt pas op 7 juni vrij (zie omcirkelde ramen op de foto). Het is een heel nieuwe kamer, nog maar één jaar helemaal gemoderniseerd, met uitzicht op het park voor ons gebouw en op de oprijlaan. Met zon vanaf de morgen tot even na de middag.

Op het filmpje zie je onze refter, ook al heel modern en met veel licht en prachtige, kleurrijke, moderne kunstwerken. Ook onze binnenhuiskapel is heel mooi en geeft mee stijl aan onze eucharistie- en gebedsvieringen. En ja, we hebben zelf aardbeien staan in onze serre, waarin ook tomaten en andere groenten staan.

Gisterenavond stuurde ik een mail naar de novicenmeester van Pinerolo, ten zuidwesten van Turijn. Ik ben er van harte welkom van maandag 8 tot vrijdag 12 juni. En gisteren had ik te Gent een eerste mooie koffiebabbel met de prenovice. Het klikte aan beide kanten heel goed!

Oud-Heverlee: wijde omgeving

Gisteren ben ik op ons dak geklommen om foto's te trekken van onze wijde omgeving. Het is hier een prachtige streek! Zeer veel bossen, maar ook open velden. Een ideale wandelomgeving. Bij goed weer zien we de masten van Waver (foto 3). Velen kennen de streek door De Kluis in Sint-Joris-Weert, de fameuze kampplaats van de scouts in het dorp naast Oud-Heverlee. Op de eerste foto zie je ook een glimp van de Zoute Waters, op minder dan 20' wandelen van hier.

In dit huis wonen nu 16 tot 18 medebroeders. Ik zeg het zo, omdat er nu nog twee Indische medebroeders bij onze gemeenschap wonen, die aan de KUL aan het doctoreren zijn, maar dat loopt nu ten einde. Er zijn twee medebroeders jonger dan mij. Dus ook heel wat oudere tot zeer oude mensen, maar met geen enkele zijn er ernstige gezondheidsproblemen, God zij dank.

Er zijn twee grote werken in ons huis gevestigd. Het DBOC (Don Bosco Onderwijscentrum) heeft hier zijn zetel. Van hieruit worden dus alle Don Boscoscholen in Vlaanderen bestuurd en opgevolgd. En ook Vorming en Animatie is hier gehuisvest: dit vormingscentrum heeft een hele reeks programma's om mensen uit onze salesiaanse wereld (vooral leken uit onze scholen, internaten, werken van bijzondere jeugdzorg...) salesiaans te vormen.

Buitenzichten Oud-Heverlee

Vandaag en een paar volgende dagen wil ik je laten delen in de prachtige omgeving van ons huis (zie mijn bericht van gisteren) hier op de berg. De mensen in de streek noemen ons dan ook de "paters van de berg".

Foto 1: een deel van ons bos. De chirokinderen hebben hun lokalen op ons terrein en kunnen dus volop ravotten in ons bos. Tijdens de grote vakantiemaanden komen veel kinderen, ook uit Leuven, naar hier voor het speelplein.

Foto 2: we hebben heel wat schapen. In deze lente werden maar liefst 13 lammetjes geboren. Er is ook een moes- en bloementuintje.

Foto 3: met de rug naar onze voordeur zie je het groen park voor het gebouw en in het midden de prachtige oprijlaan vanaf de Waversebaan.

Foto 4: de voorgevel van het hoofdgebouw. Het gebouw is een U. Het been rechts is de kapel. En links zijn de keuken, de refter, de living, de tv-zaal, de binnenhuiskapel, een toneel- en feestzaal en heel wat kamers van medebroeders.

Mijn benoeming

Deze namiddag, om 14 uur, was ik bij de provinciaal en toen ik vanuit Brussel terug hier kwam te Oud-Heverlee, was er reeds de bekendmaking per mail. Ik mag dus ronduit spreken.

De provinciaal heeft me gevraagd om deel uit te maken van deze gemeenschap van Oud-Heverlee. Hier dus. Of... ik ben al verhuisd, nog voordat ik mijn benoeming wist. Daar deze kamer hier beschikbaar is, zal ik zo snel mogelijk alles vanuit Sint-Denijs-Westrem naar hier verhuizen. Ik zal blij zijn als al mijn materiaal weer op één plaats is, en wel waar ik zal wonen.

Mijn taak bestaat uit twee delen. Er is een pre-novice, die zich volgend schooljaar zal voorbereiden op zijn noviciaat. Hij zal in de gemeenschap van Heverlee verblijven, maar ik mag hem voorbereiden, zowel wat de taal betreft (hij zal een cursus Italiaans volgen, en ik zal dat opvolgen), als wat het christelijk geloof en het salesiaans leven betreft. In dat kader zal ik volgende maand voor enkele dagen naar Pinerolo gaan, zodat ik die internationale noviciaatswerking wat leer kennen en weet wat de novicemeester als voorbereiding van de toekomstige novice verwacht. Ook de provinciaal en zijn raad hebben me al een heel document meegegeven met vrij concrete richtlijnen.

Daarnaast krijg ik een jaar om programma's te ontwikkelen ten dienste van jongvolwassenen, die willen leren geloven. Jongvolwassenen: laat ons zeggen van 17 tot 27 jaar (of zo iets). De provinciaal heeft me een reeks gezagvolle mensen aangeduid, met wie ik zal gaan praten, om van hen te leren. In dat kader zal ik ook wel eens naar Lavaux-Saint-Anne (Ardennen) gaan, naar Duitsland, misschien naar Engeland, Rome... Maar uiteraard ook in Vlaanderen! Ik kan namelijk veel leren van anderen, die al met hetzelfde bezig zijn of goede ideeën hebben rond mijn opdracht. Natuurlijk mag ik ook al programma's uitproberen en jongvolwassenen begeleiden, in groep of individueel.

Het zijn twee luiken, die veel creativiteit vragen en zeer goed aansluiten bij mijn interessepunten. Ik kan wat ik te Rome en in Israël geleerd heb, ook goed gebruiken.

Wil alstublief voor mij bidden en voor alle mensen, voor wie ik mag werken, vooral ook voor onze pre-novice.

Nabeschouwing 6: groepsgebeuren

Dit is mijn tweede bericht vandaag en mijn (voorlopig?) laatste nabeschouwing over de 108 dagen in Israël.

Ik weet dat ik gedurende mijn verblijf in Israël haast niets gezegd heb over het groepsgebeuren. De activiteiten waren dan ook zo boeiend, dat ik er niet over uitverteld raakte. Toch is het groepsgebeuren ook een eigen leermoment geweest. En uiteraard heel belangrijk. Zoveel dagen ongeveer alles met elkaar delen tot en met drie maaltijden per dag samen aan tafel, het heeft een grote invloed.

Ook in Israël was het een internationale en mondiale groep uit alle continenten, behalve Afrika. Dertien landen waren vertegenwoordigd. Je leert er dagelijks en in ontelbaar concrete zaken de eigenheden kennen van de Zuid-Koreaanse, Indische, Ierse, Canadese, Amerikaanse, Filippijnse, Thaïse, Spaanse, Australische... cultuur. Er waren grote verschillen! Meer dan tussen de medebroeders in onze gemeenschappen van onze salesiaanse universiteit te Rome. In Jeruzalem vond ik niet onze typische salesiaanse familiale sfeer, die ik te Rome heel duidelijk ervaarde en wel op een héél positieve wijze. Uiteraard kon en mocht ik dat ook niet verwachten. Maar het toonde me wel hoe we die eigen Don Boscospiritualiteit onder elkaar beleven en wel wereldwijd en dat dit een eigen manier van samenleven tot gevolg heeft, anders dan de andere congregaties en ordes en de seculiere priesters en diakens. Zonder te willen zeggen dat onze spiritualiteit superieur zou zijn (dat is hij niet!), verkies ik toch duidelijk onze spiritualiteit boven de andere. Subjectief is het dus voor mij een schitterende spiritualiteit en het is een andere uitdrukking van mijn vreugde déze, dus salesiaanse roeping, van God gekregen te hebben. In de deelnemersgroep van ons programma was het goed leven, maar toch was er wat teveel individualisme.

Met veel respect en bewondering heb ik ook de mensen van de twee gemeenschappen van het convent, bij wie we gelogeerd waren en door wie ons bijbelprogramma georganiseerd was, leren waarderen. Héél flinke zusters en broeders! Ook uitermate bekwaam en met een sterke, duidelijke en waardevolle visie. Hun gastvrijheid kan model staan, ook voor ons, salesianen! Zoveel volgehouden hartelijkheid had ik in lange tijd niet meer zo lang en zo intens ondervonden. Per toeval ontdekten we tijdens onze laatste uitstap (zondag voor acht dagen te Efraïm) dat de Zusters van Sion (één van beide gemeenschappen) van dezelfde congregatie zijn als zuster Emmanuël, die onlangs gestorven is. Je weet wel, de overbekende zuster die als missionaris in Egypte wereldfaam verworven heeft.

Ik besluit: ik heb veel geleerd van deze beide gemeenschappen! Ik hoop dat ik het mooie en goede van hen verder in mijn leven nog veel meer gestalte kan geven.

Met sommigen uit de groep klikte het natuurlijk beter dan met anderen. Vooral met mijn collega's wandelzusters groeide een mooie band. Samen op stap gaan, letterlijk, verbindt mensen met elkaar. Je moét overleggen en voortdurend compromissen sluiten vanuit een wederzijds begrip en respect. Heerlijk!

Nabeschouwing 5: dank - voorlopig verblijf

Deze namiddag verhuis ik naar Oud-Heverlee. Dat zal mijn voorlopig verblijf zijn. Ik kan daar nog wat diensten bewijzen in de bibliotheek en zo. Mijn voorlopig adres: Don Boscolaan 15 3050 Oud-Heverlee. Maar mailen of eventueel telefoneren is de beste manier om contact te houden.

Terugkijkend op Israël en op heel mijn sabbatjaar tot nog toe voel ik een heel diepe en serene dankbaarheid.

Dank aan God voor de roeping die Hij mij gegeven heeft en voor de uitnodiging om een sabbatjaar te nemen, nog wel in Rome en Israël.

Dank aan onze congregatie en de Vlaams-Nederlandse provincie in het bijzonder, concreet onze provinciaal en zijn raad. Zij hadden de eindbeslissing en betaalden ook het reuzengedeelte van dit jaar.

Dank aan mijn familie en vrienden voor het gunnen, steunen, meeleven, de interesse.

Dank aan allen die mij opgevangen en geholpen hebben, zowel in Lourdes als in Rome als in Israël en Egypte. Dank aan alle mensen die tot in de meest concrete punten ten dienste stonden. Ik heb geen enkele nood geleden, alles was zeer goed in orde. En super veilig.

Dank aan mijn broers, schoonzussen en de broer van mijn ene schoonzus. We hadden alweer enkele heel mooie dagen samen, die gisteren eindigden in een kwis, die ik voor hen had voorbereid. Er was - bij loting - een damesploeg en een herenploeg, namelijk de 'engeltjes' en de 'underdogs'. De dames-engeltjes haalden maar liefst 84 %! Over het resultaat van de heren zal ik maar zwijgen, al moet tot hun eer gezegd worden dat niet gebuisd waren...

Nabeschouwing 4: natuur

Alleen al op het gebied van de natuur is Israël een bezoek waard. En ook ook hier is er een grote diversiteit.

Ik hou van de lente in Israël met zijn miljarden bloemen, een zee van schoonheid en pracht.
Ik hou van de licht glooiende heuvels, waarin het zo heerlijk stappen is.
Ik hou van de vier zeeën met hun stranden.
Ik hou van de woestijnen met hun rotsen, steenmassa's en zand: ze zijn zo mooi!
Ik hou van de stenen in alle vormen en kleuren en tinten.
Ik hou van de parken en de (botanische) tuinen met de Bahaïtuin als toppunt.
Ik hou van de bossen, vooral ook in het Noorden.
Ik hou van de bergen: de Hermon, de Karmel, de Tabor en de centrale heuvelrug.
Ik hou van het milde klimaat en de warmte.
Ik hou van de vele bloemenperken, her en der in de steden en dorpen aangelegd.
Ik hou van de cactussen en hun schitterende bloemen.
Ik hou van de palmen en de olijfbomen, hoe ouder hoe liever.
Ik hou van het water dat in Banyas en Dan overvloedig-massaal uit de rotsen gutst.
Ik hou van de kevers, de vele vogels, de marmotten, de vissen, de water- en muskusratten.
Ik hou van de ooievaars, die zo majestatisch door de lucht zweven.
Ik hou van de schapen en de geiten, de kamelen en kemels, de paarden en de vele ezeltjes.

Met mijn camera heb ik dat alles beter leren zien. Mijn kijkvermogen is aangescherpt en het genieten verhoogd.

Nabeschouwing 3: diversiteit van contrasten

Israël is ongetwijfeld een land van contrasten, zodat je altijd met twee of meer woorden moet spreken. Het woord EN is heel belangrijk. Ik som er enkele op:

• een godsdienstig EN politiek heel belangrijk land
• veel water in het Noorden EN zeer droge woestijngebieden
• vier zeeën EN slechts één echte rivier en zelfs die is niet heel groot
• bergen (Hermon, Karmel, centrale bergrug) EN vlaktes EN dieptes (de Dode Zee als diepste punt van de aarde) EN de Golanhoogte
• als slaven voor een ander volk gediend EN autonomie EN vaak bezet geweest EN in ballingschap gegaan EN over de wereld verspreid (diaspora)
• ultra moderne economie EN zeer traditionele economie met de herders, bedoeïen, wijngaarden...
• de joodse cultuur EN de Palestijnse moslimcultuur EN de christelijke cultuur EN binnen elk van die groepen nog veel onderscheiden subgroepen
• gezinsvormen die gelijken op de onze EN de kibboetsen
• regenmaanden EN uitermate droge periodes
• biezonder bloemenrijk EN dor-bruin
• eindeloos veel rotsen en stenen EN vruchtbare vlaktes
• een vrij gedeelte EN een sterk gecontroleerd gedeelte
• de Hebreeuwse taal EN de Arabische taal EN het Engels EN het Syrisch EN Italitaans EN Frans EN Duits
• de drukte van de steden (Jeruzalem, Ramallah, Nablus, Betlehem, Nazareth, Tel-Aviv, Haïfa...) EN de rust van het platteland
• de eigen bevolkingsgroepen EN de toeristen EN de duizenden en duizenden bedevaarders EN de vele studenten en onderzoekers
• de Bijbelse betekenis (Eerste Testament en Tweede of Nieuw Testament en de Koran) EN de profane betekenis
• heel nette gedeelten EN zeer vuile, slordige stukken
• het land is Aziatisch EN Afrikaans EN Europees
• een klein land EN een grote invloed op wereldvlak
• ...

Dit alles en nog veel meer contrasten maken Israël tot een zeer boeiend land, waar je altijd nieuwe aspecten van kan ontdekken. De totaliteit van al deze contrasten is uniek in de wereld en daardoor kan je Israël met geen enkel ander land vergelijken. En juist daarom helpt het om de eigen thuiscultuur beter te zien. Deze eerste dagen dat ik terug ben valt me bijvoorbeeld zeer sterk het vele en prachtige groen op, maar ook de vrijheid die we hebben om binnen ons land en binnen de Schengenlanden te reizen en ons te verplaatsen.

Nabeschouwing 2: Gods handelen

Een aantal mensen vroeg me hoelang ik deze blog nog zal bijhouden. Voorlopig gaat dit zeker nog door! Tot God me zal laten weten dat mijn sabbatjaar ervaringsgewijs eindigt en de nieuwe fase begint. Ik zal echter niet elke dag meer iets plaatsen. Het hangt ervan af wat er met mij gebeurt.

In de eerste nabeschouwing van gisteren zei ik reeds dat de hoofdbedoeling van mijn verblijf in Israël van spirituele aard was. Ik heb vroeger in Leuven een schitterende opleiding gehad (twee jaar filosofie en vijf jaar theologie), maar na een kwart eeuw zijn er ook in de theologische wetenschappen nieuwe inzichten gegroeid. De tien cursussen in Israël in combinatie met studiebezoeken onder de goede zorgen van bekwame gidsen hebben me de meest moderne manier van theologie bijgebracht. Een echt bij de tijd brengen. Want nu denkt men toch duidelijk weer anders dan een kwart eeuw geleden. Ook al heb ik tijdens dat kwart eeuw veel gelezen, nascholingen gevolgd, in Taizé prachtige inzichten opgedaan, toch was dit een meer systematische benadering in een optimaal kader. Ik had echt vrije tijd om me aan de studie te wijden. Dat was een heel bijzondere vreugde, waar ik intens heb van genoten en nog van zal genieten.

Dat ik dit mocht doen op de plaats van het ontstaan van het joods en christelijk geloof is duidelijk een meerwaarde gebleken. Men spreekt niet toevallig over het Heilig Land, het Land dat als vijfde evangelie moet gewaardeerd worden en dat ook is.

Meer dan ooit heb ik stil gestaan bij het initiatief van God zelf om in de mensengeschiedenis in te grijpen. God heeft dit gedaan in wat wij nu Israël noemen, in combinatie met Egypte en de woestijn tussen Egypte en Israël, met inbegrip van de Sinaïberg(en) en niet te vergeten Babylonië, waar het volk in ballingschap was. Meer dan ooit heeft het me diep bewogen en blijft het me diep ontroeren dat ik op de plaatsen was waar God concrete mensen heeft geroepen en gezonden. Abraham, Isaäc, Jakob, Mozes, David, Amos en zovele andere oud-testamentische grote figuren. En Maria, Jozef, Jezus, Petrus, Paulus, de andere apostelen. En na hen zovele heiligen. Allemaal op dat klein stukje van de aarde. Dààr heeft God zijn wil bekend gemaakt aan concrete mensen en hebben die concrete mensen gesproken en gehandeld naar Gods Woord. Dit is echt ontroerend: dat God niet ver van ons in zijn hemel is gebleven, maar naar ons is toegekomen en zelf onze geschiedenis vorm heeft gegeven. Dat Hij zijn woord in de mond van levende mensen legde. Dat Hij zijn eigen Zoon zond, die ons leven gedeeld heeft. Elk woord dat Jezus sprak heeft een heilige betekenis. Ik leerde beter hoe je zijn Woord echt goed leest en beleeft. Dat Hij zijn Zoon liet verrijzen en ons zo een onnoemlijke hoop en troost gaf omtrent onze dierbare doden en onze eigen dood. En dat allemaal in Israël, waar ik 108 heb mogen zijn, meer nog, heel die tijd in de oude stad Jeruzalem heb mogen wonen.

Zo is God in Jezus en de heilige Geest dichter bij mij gekomen en ik dichter bij God. Zo kan ik op een betere manier religieus, salesiaan en priester zijn voor mensen. Dit is een echte en degelijke vernieuwingsperiode, die me voorbereidt op een nieuwe fase in mijn leven in dienst aan jongeren en gewone mensen. Alleen God weet nu welke bedoelingen Hij daarmee had, toen Hij me vroeg een sabbatjaar te nemen en naar Rome en Jeruzalem te gaan. Weldra zullen de grote lijnen duidelijk worden door de woorden van mijn provinciaal, die me - in overleg met zijn raad - iets nieuws zal vragen. "Gods wil geschiede op aarde als in de hemel!"

Nabeschouwing 1: politieke situatie

Nu ik voor de helft in België ben - mentaal ben ik nog in sterke mate in Israël, zeker ook in mijn dromen - wil ik mijn eerste nabeschouwing onder woorden brengen en met anderen delen. Wat mij sinds mijn terugkeer het meeste bezig houdt, is de politieke situatie. Dat komt door de overdreven controles, de checkpoints en de vele verhalen die we hoorden over wat Palestijnen moeten lijden. Natuurlijk zijn er de zelfmoordaanslagen geweest, waardoor heel wat Israëlische mensen gedood werden. En het land moet zeker veilig zijn. Iedereen erkent het belang van de veiligheid, eerst en vooral in het belang van de inwoners, maar zeker ook voor de toeristen, pelgrims en andere mensen die het land bezoeken. En dat zijn er héél veel. Het is een hele industrie.

Maar we hadden de sterke indruk dat de negatieve feiten van het verleden aan Israëlische kant misbruikt worden om de Palestijnen te treiteren, te pesten en erger. Als een zwangere vrouw aan het checkpoint haar eerste weeën krijgt, maar geen voorrang krijgt om naar haar begeleidende arts te gaan, zodat de kinderen (het ging over een tweeling) in het checkpoint geboren werden en er direct stierven, dan is dit ronduit onmenselijkheid. Zo worden er in de checkpoints heel wat kindjes geboren, soms met fatale afloop. De muur is een onwettelijke zaak en scheidt mensen van elkaar, soms moeder en kinderen. De joodse nederzettingen zijn eveneens illegaal. Palestijnse reporters, gidsen, enz. die negatieve reële feiten bekend maken, mogen niet meer in Israëlisch gebied komen. Ze staan op een zwarte lijst. Dit is duidelijke sencuur en beknotting van de vrijheid van mening. Het is duidelijk waar de autostrades liggen: bijna allemaal op Israëlisch grondgebied en niet in Palestijnse gebieden. En zo kunnen de verhalen verder uitgebreid worden, zoals de dagelijkse vernederingen van duizenden mensen, die als vee aan de checkpoints door koele ijzeren gangen moeten en vaak per dag meer dan twee uren verliezen om gecontroleerd te worden.

De hoofdbedoeling waarom ik naar Israël geweest ben, was van spirituele aard. Maar je kan niet naast deze politieke situatie kijken. De feiten raakten me, troffen me en dwingen om erover na te denken. Er is natuurlijk geen simpele oplossing. Het tweestatenvoorstel, waar ook het Vaticaan voorstander van is, lijkt simpel, maar is het niet. Zoveel Palestijnen leven in Israëlisch gebied en zoveel joden in Palestijns territorium. Wat dan met de joodse nederzettingen? En zo zijn er nog vele, héél vele zaken die als grote stenen de weg naar een Palestijnse staat blokkeren.

Laat ons hopen dat de wil om vrede op te bouwen triomfeert, en wel aan beide zijden. De situatie lijkt even vast te zitten als met de koude oorlog en het ijzeren gordijn. Dit gordijn is weg, wat velen voor onmogelijk hadden gehouden. Op dezelfde manier durf ik geloven en hopen dat er ook in Israël ooit een vredevolle en rechtvaardige oplossing komt. Liefst heel snel en zonder bloedvergieten. Laten we daarvoor bidden!

Thuis!

Om 00.15 uur stond mijn wekker en het was maar juist gepast om de taxi in te stappen. Normaal gezien zou het twee uur later geweest zijn, maar de naar gewoonte scherpe controles in en rond Jeruzalem waren nu ten top gedreven - echt overdreven - omwille van het bezoek van onze dierbare paus aan de H. Graf- of Verrijzeniskerk deze morgen om 7 uur! De reis is goed verlopen, al is het de eerste keer dat de veiligheidsdiensten mijn handbagage helemaal omgekeerd hebben. Wel vriendelijk.

Van Tel Aviv naar Londen was het een zeer groot vliegtuig van meer dan 450 mensen, praktisch volzet (foto). Uiterst goede service en zeer stevig ontbijt. In Londen moest ik 3 uur en een kwartier wachten voor de korte vlucht (43 minuten in de lucht) naar Zaventem. Het duurde heel lang eer we wisten waar we ons moesten begeven om in te stappen. Uiteindelijk gaf de piloot ons uitleg, toen we twee minuten neer zaten: het eigenlijk vliegtuigje dat ons naar Zaventem moest brengen, was defect en vervangen door een veel te grote kolos. Met de dertig mensen zaten we verloren in deze "vliegre" van rond de 200 mensen. Maar alles samen is het een zeer goede reis geweest.

België verwelkomde mij met een regenbui tijdens de landing. Maar het deed deugd nog eens onze zoete taal te horen spreken aan het loket voor het treinkaartje, op het perron, in de trein... Ik denk dat je je nog mag verwachten aan een aantal nabeschouwingen, als het allemaal wat tot rust gekomen is. Nu is de ervaring te groot om er de juiste woorden voor te vinden.

En ja, in het zo droge land Israël bouwt men dus een luchthavenhal waar men het bewust laat door regenen (foto)...

Afscheidsfeest - terugreis - toekomst

Dit is mijn tweede bericht vandaag.

Het is een rare dag, natuurlijk, deze laatste. Om 11 uur hadden we onze sloteucharistie. Mooi en heel betekenisvol en met een prachtige preek en nog wel van ... de professor van de Romeinenbrief! Deze keer kon ik alle liederen meezingen. Ik heb ze doorheen de voorbije maanden geleerd of kende ze van Taizé. De aperitief en maaltijd waren buiten, in het tuintje van de zusters. Zeer gezellig en bij een aangename temperatuur. Zoals steeds was het eten eenvoudig-feestelijk. En na dit bericht ga ik natuurlijk mijn valiezen maken.

Mijn vlucht is morgenvroeg om 6.30 uur. Het wordt dus een nachtelijke rit naar Tel-Aviv. Als alles goed gaat in Tel-Aviv en Londen, zou ik tussen 17 en 18 uur in mijn gemeenschap in Sint-Denijs-Westrem moeten zijn. Ik zal een bericht op deze blog plaatsen, van zodra ik kan.

Wat mijn nabije toekomst betreft, dat wil zeggen tot half augustus: ik ga eerst naar mijn familie en vanaf volgende week vrijdag terug naar Oud-Heverlee. Wat mijn verdere toekomst betreft, dus mijn nieuwe gemeenschap en opdracht: volg deze blog. Van zodra het kan, zal ik uitleg geven op deze blog. De provinciaal vroeg me reeds om eventueel nog vóór de grote vakantie naar Frankrijk / Duitsland te gaan om er rond geloofsopvoeding van jongeren te gaan studeren. Maar daar is nog niets concreets rond. Misschien kan ik na 23 mei - of niet lang daarna - iets meer zeggen.

In dit laatste bericht uit Jeruzalem dank ik iedere lezer van mijn blog oprecht. Het was voor mij een manier om mijn ervaringen onder woorden te brengen, ze met velen te delen. En ik voelde me echt gesteund door jullie. Jullie gunden me deze ervaring en dat is prachtig. Dank je wel!