Nabeschouwing 6: groepsgebeuren

Dit is mijn tweede bericht vandaag en mijn (voorlopig?) laatste nabeschouwing over de 108 dagen in Israël.

Ik weet dat ik gedurende mijn verblijf in Israël haast niets gezegd heb over het groepsgebeuren. De activiteiten waren dan ook zo boeiend, dat ik er niet over uitverteld raakte. Toch is het groepsgebeuren ook een eigen leermoment geweest. En uiteraard heel belangrijk. Zoveel dagen ongeveer alles met elkaar delen tot en met drie maaltijden per dag samen aan tafel, het heeft een grote invloed.

Ook in Israël was het een internationale en mondiale groep uit alle continenten, behalve Afrika. Dertien landen waren vertegenwoordigd. Je leert er dagelijks en in ontelbaar concrete zaken de eigenheden kennen van de Zuid-Koreaanse, Indische, Ierse, Canadese, Amerikaanse, Filippijnse, Thaïse, Spaanse, Australische... cultuur. Er waren grote verschillen! Meer dan tussen de medebroeders in onze gemeenschappen van onze salesiaanse universiteit te Rome. In Jeruzalem vond ik niet onze typische salesiaanse familiale sfeer, die ik te Rome heel duidelijk ervaarde en wel op een héél positieve wijze. Uiteraard kon en mocht ik dat ook niet verwachten. Maar het toonde me wel hoe we die eigen Don Boscospiritualiteit onder elkaar beleven en wel wereldwijd en dat dit een eigen manier van samenleven tot gevolg heeft, anders dan de andere congregaties en ordes en de seculiere priesters en diakens. Zonder te willen zeggen dat onze spiritualiteit superieur zou zijn (dat is hij niet!), verkies ik toch duidelijk onze spiritualiteit boven de andere. Subjectief is het dus voor mij een schitterende spiritualiteit en het is een andere uitdrukking van mijn vreugde déze, dus salesiaanse roeping, van God gekregen te hebben. In de deelnemersgroep van ons programma was het goed leven, maar toch was er wat teveel individualisme.

Met veel respect en bewondering heb ik ook de mensen van de twee gemeenschappen van het convent, bij wie we gelogeerd waren en door wie ons bijbelprogramma georganiseerd was, leren waarderen. Héél flinke zusters en broeders! Ook uitermate bekwaam en met een sterke, duidelijke en waardevolle visie. Hun gastvrijheid kan model staan, ook voor ons, salesianen! Zoveel volgehouden hartelijkheid had ik in lange tijd niet meer zo lang en zo intens ondervonden. Per toeval ontdekten we tijdens onze laatste uitstap (zondag voor acht dagen te Efraïm) dat de Zusters van Sion (één van beide gemeenschappen) van dezelfde congregatie zijn als zuster Emmanuël, die onlangs gestorven is. Je weet wel, de overbekende zuster die als missionaris in Egypte wereldfaam verworven heeft.

Ik besluit: ik heb veel geleerd van deze beide gemeenschappen! Ik hoop dat ik het mooie en goede van hen verder in mijn leven nog veel meer gestalte kan geven.

Met sommigen uit de groep klikte het natuurlijk beter dan met anderen. Vooral met mijn collega's wandelzusters groeide een mooie band. Samen op stap gaan, letterlijk, verbindt mensen met elkaar. Je moét overleggen en voortdurend compromissen sluiten vanuit een wederzijds begrip en respect. Heerlijk!