Dit is mijn 250° bericht. Ik schreef de tekst op de dag zelf. De foto's zijn op 8 mei ingevoegd. Foto 1: drie bedoeïenen maken ter plaatse het eten voor ons klaar. Foto 2: een paar bedoeïenen en onze Egyptische gids delen het eten uit. Foto 3: mijn 'woestijnslaapkamer'. Foto 4: wat ik vanaf mijn 'slaapkamer' kon zien.
Het avondeten was lekker! Daarna vertelde onze Egyptische gids over de cultuur van de bedoeïenen. Zeer boeiend! Ze leven allemaal arm, maar sommigen zijn (zeer) rijk. Alle bedoeïenen die wij gezien hebben, waren waardige, rustige en gastvrije mensen. Om 20.30 uur lag iedereen in zijn slaapzak, genietend van de stilte en de talloze sterren.
Ik heb vrij goed geslapen, al had ik last van de droge woestijnlucht. Om 5 uur was ik echter wakker: vanaf dan brak het nieuwe licht door. Nog nooit heb ik me ’s morgens met zo weinig water gewassen: gewoon even de ogen uitwassen. De eucharistie was opnieuw prachtig, zo in die wilde natuur.
Na een goed ontbijt (brood van de bedoeïen…), gingen we op tocht door rotsmassa’s heen. We hadden drie stops om te bezinnen, uiteraard over de Bijbel, vooral Mozes. De laatste lezing was niet goed, vond ik. Te subjectieve benadering ten nadele van de sobere objectieve bijbelse betekenis. Ik had ook last van hoofdpijn, hoewel ik zeer vele dronk. Een pilletje hielp me uit die miserie. Onze woestijnervaring eindigde met een middagmaal op de derde stop. De jeeps waren met onze bagage rondgereden, want deze konden niet over de weliswaar lage heuvelrug. Zowel de bedoeïenen als de Egyptische gids werden hartelijk bedankt. De safaririt door zand en stenen was een hele ervaring. De rit op woestijnbodem duurde zeker drie kwartier.
De vier jeeps brachten ons dan naar ons hotel aan de Rode Zee. Wat een contrast: van de uiterste materiële soberheid naar een weliswaar eenvoudig hotel, met strand- en andere toestanden, onder andere koraalriffen. Eerst nam ik een douche en rustte wat in de frisse lucht van de kamer (airconditioning). Daarna deed een zwempartij in de Dode Zee en gewoon luieren op een strandzetel me veel deugd.
Het avondeten was lekker! Daarna vertelde onze Egyptische gids over de cultuur van de bedoeïenen. Zeer boeiend! Ze leven allemaal arm, maar sommigen zijn (zeer) rijk. Alle bedoeïenen die wij gezien hebben, waren waardige, rustige en gastvrije mensen. Om 20.30 uur lag iedereen in zijn slaapzak, genietend van de stilte en de talloze sterren.
Ik heb vrij goed geslapen, al had ik last van de droge woestijnlucht. Om 5 uur was ik echter wakker: vanaf dan brak het nieuwe licht door. Nog nooit heb ik me ’s morgens met zo weinig water gewassen: gewoon even de ogen uitwassen. De eucharistie was opnieuw prachtig, zo in die wilde natuur.
Na een goed ontbijt (brood van de bedoeïen…), gingen we op tocht door rotsmassa’s heen. We hadden drie stops om te bezinnen, uiteraard over de Bijbel, vooral Mozes. De laatste lezing was niet goed, vond ik. Te subjectieve benadering ten nadele van de sobere objectieve bijbelse betekenis. Ik had ook last van hoofdpijn, hoewel ik zeer vele dronk. Een pilletje hielp me uit die miserie. Onze woestijnervaring eindigde met een middagmaal op de derde stop. De jeeps waren met onze bagage rondgereden, want deze konden niet over de weliswaar lage heuvelrug. Zowel de bedoeïenen als de Egyptische gids werden hartelijk bedankt. De safaririt door zand en stenen was een hele ervaring. De rit op woestijnbodem duurde zeker drie kwartier.
De vier jeeps brachten ons dan naar ons hotel aan de Rode Zee. Wat een contrast: van de uiterste materiële soberheid naar een weliswaar eenvoudig hotel, met strand- en andere toestanden, onder andere koraalriffen. Eerst nam ik een douche en rustte wat in de frisse lucht van de kamer (airconditioning). Daarna deed een zwempartij in de Dode Zee en gewoon luieren op een strandzetel me veel deugd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten