Ik schreef deze tekst op de avond zelf. De foto's zijn ingevoegd op 8 mei. Foto 3 is getrokken vanop mijn kameel. Foto 4 is de beste foto van de vele die ik trok van de zonsopgang. Doordat het wat bewolkt was, kregen we geen echte explosie van licht te zien. De eerste foto toont hoeveel mensen er al terug naar beneden gingen, toen wij nog naar de echte top moesten vertrekken. Foto 2 toont de kapel op de top. De kapel was jammer genoeg niet open.
De wekker stond om… 2 uur, ja ’s nachts! Want we moesten om 3 uur bij de kamelen en hun begeleiders (allen bedoeïenen) achter het klooster zijn. Die brachten ons naar het theehuis Abraham, na een tocht van 75 minuten. Bevreemdend mooi: in volle duisternis, quasi stil, tsjok je omhoog en kan je de vele sterren bewonderen. Het is anders dan op een paard rijden. Je wipt niet op en neer, maar beweegt eerder met de heupen naar voor en achter. Toch ook lastig voor de binnenste dijspieren en een beetje voor de rug, natuurlijk omdat we dat niet gewoon zijn.
Er was veel volk op weg naar boven. In totaal zijn er 350 kamelen, maar nog meer mensen gaan te voet. Sommigen slapen op de top van de Sinaïberg. Ik ruik nu nog de geur van de kamelen.
We gingen na een koffie op een schitterende plaats zitten en bewonderden in perfecte stilte de zonsopgang gedurende een half uur. Toen de zon net op was, vierden we eucharistie rond Christus als hét Licht en zijn schittering in de transfiguratie op de berg Tabor.
Van de 32 gingen we dan – na het ontbijt – met 26 naar de top, een half uurtje stijgen. Wat een pracht: al die vele bergen, waar je ook maar kijken kan. Ook daar hadden we een gebedsmoment met een vuurtje en onder andere het schitterend zonnelied van Franciscus.
Het is een unieke ervaring, ook al is het niet historisch zeker dat juist deze top de bergtop is waar Mozes de Tien Woorden van God ontving, of beter, waar we het verhaal van de Tien Woorden moeten situeren. Het is hoe dan ook een diep-heilige, sacrale plaats voor de joden, de moslims en de christenen. Het is dè plaats waar we Mozes kunnen gedenken.
Achteraf gezien had ik toch liever het verhaal van de Tien Woorden uit Exodus daar horen voorlezen.
We gingen te voet terug naar het klooster. Tegen 12 uur moesten onze pakken klaar zijn, want na het middageten vertrokken we met de bus terug richting Israël. Maar halverwege tussen het klooster en de grens stopten we bij een andere bedoeïenenfamilie. Weer hartelijk onthaal met thee. Vijf jeeps brachten ons 20 minuten van de baan af, de woestijn in. Geen weg te bespeuren hier. STILTE en DROOGTE. En verder niets dan steen en zand. Geen WC’s, geen douches… Back to basics. De bedoeïenen gaven ons enkel een driecentimetermatje om op het zand te leggen en een warme slaapzak. Op jeugdkampen heeft men meer! Het wordt slapen onder de sterren. Bij aankomst was het boven 30° en omzeggens windstil.
We kregen een uur meditatietijd. Mijn meditatie was over de Tien Woorden, die wij doorgaans de Tien Geboden noemen. Eens te meer kwam ‘sabbat’ met zijn rijke betekenis naar boven drijven. Ik moét daar iets mee doen na mijn sabbatjaar.
Een ploeg van vijf bedoeïenenmannen bereidde ons een thee of koffie met koekje en ook onze maaltijden bereidden ze ter plaatse, al waren de kippen op voorhand al eens voorgebakken. De rijst en wat rauwe groenten maakten dat we een stevige maaltijd achter de kiezen hadden. Benieuwd wat de woenstijnnacht aan verrassingen in petto heeft!
De wekker stond om… 2 uur, ja ’s nachts! Want we moesten om 3 uur bij de kamelen en hun begeleiders (allen bedoeïenen) achter het klooster zijn. Die brachten ons naar het theehuis Abraham, na een tocht van 75 minuten. Bevreemdend mooi: in volle duisternis, quasi stil, tsjok je omhoog en kan je de vele sterren bewonderen. Het is anders dan op een paard rijden. Je wipt niet op en neer, maar beweegt eerder met de heupen naar voor en achter. Toch ook lastig voor de binnenste dijspieren en een beetje voor de rug, natuurlijk omdat we dat niet gewoon zijn.
Er was veel volk op weg naar boven. In totaal zijn er 350 kamelen, maar nog meer mensen gaan te voet. Sommigen slapen op de top van de Sinaïberg. Ik ruik nu nog de geur van de kamelen.
We gingen na een koffie op een schitterende plaats zitten en bewonderden in perfecte stilte de zonsopgang gedurende een half uur. Toen de zon net op was, vierden we eucharistie rond Christus als hét Licht en zijn schittering in de transfiguratie op de berg Tabor.
Van de 32 gingen we dan – na het ontbijt – met 26 naar de top, een half uurtje stijgen. Wat een pracht: al die vele bergen, waar je ook maar kijken kan. Ook daar hadden we een gebedsmoment met een vuurtje en onder andere het schitterend zonnelied van Franciscus.
Het is een unieke ervaring, ook al is het niet historisch zeker dat juist deze top de bergtop is waar Mozes de Tien Woorden van God ontving, of beter, waar we het verhaal van de Tien Woorden moeten situeren. Het is hoe dan ook een diep-heilige, sacrale plaats voor de joden, de moslims en de christenen. Het is dè plaats waar we Mozes kunnen gedenken.
Achteraf gezien had ik toch liever het verhaal van de Tien Woorden uit Exodus daar horen voorlezen.
We gingen te voet terug naar het klooster. Tegen 12 uur moesten onze pakken klaar zijn, want na het middageten vertrokken we met de bus terug richting Israël. Maar halverwege tussen het klooster en de grens stopten we bij een andere bedoeïenenfamilie. Weer hartelijk onthaal met thee. Vijf jeeps brachten ons 20 minuten van de baan af, de woestijn in. Geen weg te bespeuren hier. STILTE en DROOGTE. En verder niets dan steen en zand. Geen WC’s, geen douches… Back to basics. De bedoeïenen gaven ons enkel een driecentimetermatje om op het zand te leggen en een warme slaapzak. Op jeugdkampen heeft men meer! Het wordt slapen onder de sterren. Bij aankomst was het boven 30° en omzeggens windstil.
We kregen een uur meditatietijd. Mijn meditatie was over de Tien Woorden, die wij doorgaans de Tien Geboden noemen. Eens te meer kwam ‘sabbat’ met zijn rijke betekenis naar boven drijven. Ik moét daar iets mee doen na mijn sabbatjaar.
Een ploeg van vijf bedoeïenenmannen bereidde ons een thee of koffie met koekje en ook onze maaltijden bereidden ze ter plaatse, al waren de kippen op voorhand al eens voorgebakken. De rijst en wat rauwe groenten maakten dat we een stevige maaltijd achter de kiezen hadden. Benieuwd wat de woenstijnnacht aan verrassingen in petto heeft!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten