Dit is mijn tweede bericht vandaag.
Eindelijk is het ervan gekomen: we zijn met vier naar Efraïm (het huidige Taybeh) geweest (foto 3). Efraïm ligt in Palestijns gebied ten oosten van Ramallah. We waren er om 8.45 uur en gingen er weer weg om 14.30 uur. Efraïm is om meerdere redenen een zeer bijzonder dorp. Het is het enige 100 % christelijke dorp in Israël en is al christelijk van de tijd van Jezus zelf. Ze zeggen dat zij de oudste christelijke parochie zijn, bovendien door Jezus zelf gesticht. En inderdaad, zoals Jezus zijn openbaar leven met een woestijnperiode startte (ook ongeveer in die streek), eindige Hij ze ook daar (zie Johannes 11, 54). Het was zijn laatste retraite, samen met zijn leerlingen, vooraleer Hij resoluut naar Jeruzalem ging om er te sterven en te verrijzen.
Er zijn drie christelijke gemeenschappen die bijzonder goed overeen komen: de katholieke, de Grieks-orthodokse en de Grieks-Melchitische. Zo vieren ze daar altijd Pasen op de tweede zondag van april, kwestie van geen trubbels te hebben met de drie verschillende kalenders. Soms zelfs in één viering. Na de eucharistie bezochten we de ruïnes van de oude Byzantijnse kerk. Deze wordt nog steeds gebruikt als de drie parochies een gezamenlijke viering willen hebben. En al even raar: er worden nog steeds dieren (schapen en geiten) geofferd. We zagen zowaar vers bloed (foto 4)! De traditie wil dan ook dat dit oudste offerplaats van het joodse volk was.
Er is een uitzonderlijke verering van Maria. We zagen minstens vier Mariabeelden, waaronder Maria Hulp, de Madonna van Don Bosco.
Bovendien is de priester geen gewone priester. Hij sprak ongeveer een uur tot ons en twee Franse groepen. De katholieke parochie organiseert zowat heel het dorpsleven, ook de economie. Ze voeren hun olijfolie (meer dan 30 000 bomen!) vooral naar Frankrijk uit en wel zonder taksen, wat zeer uitzonderlijk is. De parochie zorgt dus voor heel wat jobs, wat de emigratie sterk tegengaat.
Op 1400 mensen zijn er dus drie kerken, maar ook drie kloostergemeenschappen. De patriarch van Jeruzalem heeft er zijn buitenverblijf. En tot mijn grote verrassing sprak de priester tot driemaal over Kardinaal Danneels. Ik had niet de kans om hem te vragen hoe hij onze kardinaal zo goed kent. Ook Charles de Foucault is er meerdere keren geweest, meestal voor een week of langer. Het dorp heeft een eigen retraitehuis en een secundaire school. En het is bijzonder mooi gelegen tussen de typische heuvels die bijna woestijngebied zijn.
Eindelijk is het ervan gekomen: we zijn met vier naar Efraïm (het huidige Taybeh) geweest (foto 3). Efraïm ligt in Palestijns gebied ten oosten van Ramallah. We waren er om 8.45 uur en gingen er weer weg om 14.30 uur. Efraïm is om meerdere redenen een zeer bijzonder dorp. Het is het enige 100 % christelijke dorp in Israël en is al christelijk van de tijd van Jezus zelf. Ze zeggen dat zij de oudste christelijke parochie zijn, bovendien door Jezus zelf gesticht. En inderdaad, zoals Jezus zijn openbaar leven met een woestijnperiode startte (ook ongeveer in die streek), eindige Hij ze ook daar (zie Johannes 11, 54). Het was zijn laatste retraite, samen met zijn leerlingen, vooraleer Hij resoluut naar Jeruzalem ging om er te sterven en te verrijzen.
Er zijn drie christelijke gemeenschappen die bijzonder goed overeen komen: de katholieke, de Grieks-orthodokse en de Grieks-Melchitische. Zo vieren ze daar altijd Pasen op de tweede zondag van april, kwestie van geen trubbels te hebben met de drie verschillende kalenders. Soms zelfs in één viering. Na de eucharistie bezochten we de ruïnes van de oude Byzantijnse kerk. Deze wordt nog steeds gebruikt als de drie parochies een gezamenlijke viering willen hebben. En al even raar: er worden nog steeds dieren (schapen en geiten) geofferd. We zagen zowaar vers bloed (foto 4)! De traditie wil dan ook dat dit oudste offerplaats van het joodse volk was.
Er is een uitzonderlijke verering van Maria. We zagen minstens vier Mariabeelden, waaronder Maria Hulp, de Madonna van Don Bosco.
Bovendien is de priester geen gewone priester. Hij sprak ongeveer een uur tot ons en twee Franse groepen. De katholieke parochie organiseert zowat heel het dorpsleven, ook de economie. Ze voeren hun olijfolie (meer dan 30 000 bomen!) vooral naar Frankrijk uit en wel zonder taksen, wat zeer uitzonderlijk is. De parochie zorgt dus voor heel wat jobs, wat de emigratie sterk tegengaat.
Op 1400 mensen zijn er dus drie kerken, maar ook drie kloostergemeenschappen. De patriarch van Jeruzalem heeft er zijn buitenverblijf. En tot mijn grote verrassing sprak de priester tot driemaal over Kardinaal Danneels. Ik had niet de kans om hem te vragen hoe hij onze kardinaal zo goed kent. Ook Charles de Foucault is er meerdere keren geweest, meestal voor een week of langer. Het dorp heeft een eigen retraitehuis en een secundaire school. En het is bijzonder mooi gelegen tussen de typische heuvels die bijna woestijngebied zijn.
Op de eerste foto zie je de prachtige Melchitische kerk, op de tweede de binnenkant van de katholieke kerk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten