Iedereen weet dat er voorbeden zijn in de eucharistie. Dus ook in onze dagelijkse eucharistie. Nu heeft onze gemeenschap de goede gewoonte om na de laatste voorbeden wat stilte te laten, zodat iedereen spontaan een gebed kan vragen. Deze morgen werd een gebed gevraagd voor één van de medebroeders van onze gemeenschap. Ik had echter niet goed begrepen wat de achtergrond was. Deze middag vroeg ik hem waarvoor we precies gebeden hebben.
Vandaag vijf jaar geleden werd zijn broer van 34 jaar vermoord teruggevonden in zijn kamer. Zijn broer was bij het bisdom en was pas drie jaar daarvoor priester gewijd. In zijn land gebeurt dat meer. Daar ingaan op zijn roeping om priester en/of religieus te worden, vraagt veel moed. Het is echt een risico, blijkbaar. Het verhaal van Jezus Christus wordt dan brandende actualiteit: ook de stichter van onze godsdienst werd vermoord... De rest van mijn dag zal anders zijn dan anders. Ik heb te doen met deze medebroeder hier, met zijn volk, zijn land, de Kerk in zijn land.
Wat leven we goed in België!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Dag Eric,
Jouw reactie raakte mij. Vermoord worden omdat je opkomt voor de minsten, omdat je ijvert voor rechtvaardigheid, omdat je Jezus wilt volgen tot in het lijden toe.
Vandaag worden wij hier geconfronteerd met de zelfdoding van een heel enthousiaste, dynamische leerkracht van het 6de leerjaar. "Waarom toch ?", vragen de kinderen zich af, "het was zo'n goede meester !.
Heel contrasterend : mensen die vermoord worden omdat ze willen opkomen voor het lijden van medemensen en langs de andere kant, mensen die het lijden niet meer aankunnen....
Mijn kinderen zijn 12 en kennen reeds 4 jonge mensen die zelf een einde maakten aan hun leven. Er wordt hier thuis veel over gesproken en vragen naar zingeving duiken op.
We bidden deze avond samen voor mensen die lijden, voor mensen die hun lijden niet meer kunnen dragen.
Verbonden,
Lieve
Wat was de nationaliteit van de medebroeder?
Groetjes,
Dries
Een reactie posten