Gisteren ging ik na mijn siësta een koffie drinken. Ik ontmoette er twee Indiërs, een salesiaan en een benedictijn. Deze benedictijn vertelde over het geweld van een kleine groep hindoe-extremisten, die willen dat alle christenen in India hindoe worden en dit met geweld proberen af te dwingen, al zeker in zijn streek, het Noord-Oosten. Enkelen van hen waren zijn ouderlijk huis binnen gekomen en hadden alles wat ze maar konden meenemen, geroofd. De rest sloegen ze kort en klein en het hele huis werd verwoest. Het is onbewoonbaar. Zijn zus staat op trouwen en alle kleren (ook het trouwkleed), juwelen (ook de trouwringen)... zijn weg. Zijn familie heeft niets meer, letterlijk niets meer. Van zijn oversten mag hij dringend naar huis om zijn familie nabij te zijn en te zien wat hij kan doen. Ondertussen woont zijn gezin bij kennissen. De situatie is scherp, want de christenen willen christenen blijven. En de regering doet zo goed als niets: er zijn verkiezingen in het vooruitzicht. Wat een problematische toestanden! Wat kan je meer doen dan hem veel moed toewensen en bidden?
Deze morgen bij het opstaan stond de chauffage voor de eerste keer op. Na het ontbijt was ze weer uit, want de zon geeft alweer de nodige warmte. En er is alweer staking. De chauffeurs van het openbaar vervoer willen een bepaald contract afdwingen. Men verwacht dat vele studenten niet zullen opdagen vandaag.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten