Vertrouwde mensen

Het is een drukke tijd. Door verbouwingen in ons klooster moet ik mijn kamer voor 5 januari verlaten. Dus bereid ik ineens drie periodes voor: de Taizé-ontmoeting te Brussel, het verblijf bij mijn familie en te Oud-Heverlee en zelfs al mijn vertrek naar Jeruzalem. Die praktische zaken slorpen mijn aandacht in sterke mate op.

Maar het terugzien van vertrouwde mensen gaat diep en is aangenaam. Hoe verrijkend een andere cultuur en levenswijze ook zijn, het vertrouwde 'thuis' heeft iets dat door niets anders kan overgenomen worden. Mijn medebroeders over veel praktische zaken horen praten: ik kan het nu begrijpen en me bij ongeveer alles iets concreets voorstellen. In Rome was dat zeker niet altijd het geval. Vooral vrienden en familie terugzien doet veel deugd. Zo waren er op Kerstmis enkele vrienden in de mis: de ontmoeting raakte me warm en diep. Alleen al hen in de kapel zien zitten ontroerde me. Wat is vriendschap veel waard!