Harry Potter 3 - einde

Deze morgen was er opnieuw een 'voetbalploeg' om kerstliederen te zingen, deze keer uit het Midden-Oosten, concreet Libanon, Irak, Egypte en Syrië. Allemaal mannen (!). Wat een contrast met de Spanjaarden: duidelijk trager, meer gedragen, lange noten... Op hun manier wel mooi. Het tweede van drie wat langere liederen trok verrassend genoeg een beetje op onze Vlaamse Leeuw.

Daarnet ben ik de laatste keer naar het seminarie geweest. De vier overblijvenden zullen elk een thema uitwerken: dierensymboliek, waarden, fantasie en het groepsbelang. En ze zullen dit samenbrengen in een werkje, waarin deze elementen als belangrijke punten van elke vertelling worden toegelicht.

Vorige week was er een boeiende gedachtenwisseling over het belang en de kracht van de fantasie. Ook God beschikt over een krachtige fantasie met zijn visioen van vrede, met de schepping, met de schoonheid, de liefde... Jezus gebruikt zijn fantasie in zijn parabels, maar ook om door te zetten, zijn roeping trouw te blijven, te blijven geloven dat het leven dank zij de Vader sterker is dan de dood. Alle profeten waren mensen met een creatieve fantasie, die hun leven tot in hun daden richting gaf. En zo zijn er altijd mensen geweest met een sterkere fantasie, zoals Don Bosco en zovele andere heiligen. Martin Luther King droomde van een vredevol land... en zie wat soort man nu president van Amerika wordt. En zo ook Rowling met haar zeven boeken over Harry Potter, waarin ook waarden zitten, de strijd tussen goed en kwaad. En het goede overwint. Ja, de kracht van het visioen, de fantastie die ons tot een bepaalde levenskeuze brengt, die dus positief creatief is. Er is gewoon veel te weinig fantasie in onze vaak te technisch-zakelijke wereld, die rond geld en dergelijke draait. Geld, dat geen fantasie duldt: naakte cijfers, pure wiskunde...

Toch lijkt me dit seminarie te mager om een echt vak aan een universiteit te zijn. Er had meer kunnen gebeuren. Natuurlijk, ik verlaat het schip voor het in de haven is...