Babbo. Gisteren leerde ik dit nieuw woord, in het station Termini. Er staat een zeer hoge kunstkerstboom, wel 10 meter hoog (of nog hoger?) en onderaan drie meter dik. Vanaf de grond tot boven twee meter hangt de boom vol briefjes en brieven, geschreven door kinderen. Ze richten zich tot "Babbo", maar eigenlijk bedoelen ze Sinterklaas-Kerstman, die hier niet op 6 december komt, maar met Kerstmis. Ze vragen van alles en wensen Babbo een zalig Kerstfeest. Veel volwassenen blijven even staan en lezen de kinderlijke briefjes. Ontroerend!
Toen ik gisteren thuis kwam, waren de lokalen van onze gemeenschap versierd. De kerstsfeer is er. Mooi gedaan. De tafels zijn anders geschikt, zodat het kersttafereel in het centrum van de refter staat. Mooie beeldjes van Maria en Jozef. Tegen de muren hangen met goud bespoten grote bladeren, met in het midden telkens een pasfoto van iedereen van de gemeenschap. Op mijn bureau staat nu een minikerststalletje in de vorm van een ikoontje, een geschenk.
Deze morgen heb ik al mijn materiaal gewogen, met het vooruitzicht op de terugkomst. Donderdag komt er immers een bevriend koppel van de familie en ze zijn bereid een valies materiaal mee te nemen. Dit weegt 12 kilo. En zo blijft de rest mooi binnen het maximumgewicht van 26 kilogram. Ikzelf weeg 85, wat vier minder is dan bij mijn aankomst. Er zouden er nog een paar kilo af mogen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten