Giovanni Bellini

We baden net de rozenkrans voor de moeder van onze Afrikaanse medebroeder en nog twee overledenen.

Het was de laatste dag dat ik mijn kozijn in Rome mocht rondleiden. Eerst de basiliek Giovanni met heilige trap. En we eindigden in Trastevere, waar we naar de mis gingen. We bezochten er ook de kerk van Sint-Cecilia en onderin de grote villa van de familie van deze heilige. We ontdekten een echt goed restaurant. We zagen ook de afwisseling van de wacht aan het presidentieel paleis. Echt prachtig! Na die afwisseling bracht de militaire muziekkapel een vijftal nummers voor het publiek.

En dan wilden we deze voormiddag een deel van het presidentieel paleis gaan bezoeken, dat normaal gezien open is op de tweede en vierde zondag. Maar nu stonden we voor een gesloten deur: tot 6 januari niet te bezoeken. Maar geluk bij een ongeluk: even verder stond een rij aan te schuiven voor een tentoonstelling, waar we enorm van genoten hebben: Giovanni Bellini.

Hij werkte een zestigtal jaar tot 1516 en schilderde werkelijk prachtige zaken! Zijn thema's draaien rond lijden, dood en verrijzenis van Christus en Maria-met-kindje-Jezus. Zijn kleuren zijn nog steeds helder en levend, de gelaatsuitdrukkingen zijn van hoog niveau en mij trof zeker ook de manier waarop hij het menselijk haar schilderde.

Ik heb mijn kozijn moeten troosten: zijn ploeg Club Brugge verloor met 1-4 tegen Standard, de ploeg van zijn geliefde schoonzoon... Dat was een donkere wolk met tranenregen tijdens een anders mooie dag: tot zeker 16 graden in de zon en uit de wind.