Kale reis en hopeloos verliefd...

... op Rome! De drie vorige dagen heb ik enkele toppunten uit het geleende boek 'Fiamminghi in Rome' van Hedwig Zeedijk, Hugo Vanermen en Carine Cuypers (Davidsfonds) bezocht. Vandaar dat er zoveel Vlamingen in mijn verhaal voorkwamen. Deze voormiddag wilde ik eindigen met drie plaatsen: de beide Belgische ambassabes, waar Vlaamse kunstwerken hangen en waarvan het boek zegt dat ze elke weekdag in de voormiddag te bezoeken zijn. Een zeer vriendelijke Antwerpse stond me in de Belgische ambassade voor de Heilige Stoel te woord en zei op een galante manier: "Niet te bezoeken". Ook niet de ambassade voor Italië.

Dan maar op zoek naar mijn laatste doel: de Galleria dell'Accademia di San Luca, waar tussen de vijfhonderd portretten en andere kunstwerken ook minstens elf Vlaamse toppers hangen. Maar een onvriendelijke Italiaan deelde me met de telefoon in de hand mee: "In restaurazione". Dat noemen ze een kale reis! Wel was er een kleine moderne tentoonstelling in een zaal naast de eigenlijke galerie, maar dat was op een paar werken niet veel soeps.

Toch ben ik hopeloos verliefd op Rome, de heilige stad vol kunst en schoonheid, vol leven en geschiedenis, de stad van de 900 kerken, waar ik er nu een klein procent van gezien heb. Een stad waar ik hoop terug te keren om nog meer nieuwe dingen te ontdekken. Want ik ben mij ervan bewust dat er hier nog zéér veel mooie en boeiende dingen te bezoeken en te leren zijn.

In het heel drukke station vol files kocht ik mijn ticket voor morgen, enkele reis richting Fiumicino. Deze namiddag heb ik mijn laatste siësta genomen, een gewoonte geworden. Nu kan ik rustig mijn pakken maken, want morgen deze tijd moet ik op de luchthaven zijn!