Vandaag werd het academisch jaar plechtig geopend. Geen lessen, al veranderde dat niets aan mijn schema, want op woensdag heb ik nooit les.
Het begon met een eucharistieviering, voorgegaan door de tweede man in onze congregatie, Don Bregolin (opvolger van Mgr. Luc Van Looy). Het studentenkoor heeft prachtig gezongen: jonge liederen, jeugdig begeleid. Op één week hebben ze dat klaar gestoomd. Petje af! De preek was heel mooi en diep. Verder opnieuw een traditionele viering.
De mis begon voor mij wel een beetje eigenaardig. De meeste priesters moesten op voorhand plaats gaan nemen op gereserveerde plaatsen. Ik kwam dus zowat tien minuten voor het begin binnen. Een salesiaan-professor kwam zo wat naar mij toegelopen: "Je bent toch van België?" Toen bracht hij mij pardoes naar een gewichtige meneer, die de Ruandese ambassadeur in Brussel vertegenwoordigde. Ik was op niets voorbereid. Geen uitleg over wat men van mij verwachtte. De heer had een voorbehouden plaats bij andere (vertegenwoordigers van) ambassadeurs. Ik kon daar toch niet tussen gaan zitten. En hij kon toch niet tussen de priesters komen plaats nemen. En bovendien mag men in de kerk niet praten; daar houdt men zich hier gelukkig nogal goed aan. We hebben enkele woorden gewisseld en ik heb me toen maar verontschuldigd. Ik ben nog even gaan zoeken naar onze Ruandese medebroeder, maar die was speurloos. Gelukkig stond er geen verborgen camera... Het zou wel iets geweest zijn voor banana split!
Daarna de plechtige opening. Het geheel viel me tegen. Veel te bombastisch, hoogdravend en veel te lange toespraken. Ik miste vooral de inbreng van de studenten en van jonge mensen in het algemeen. We zijn toch een salesiaanse universiteit. Dé hoge gast was onze medebroeder Kardinaal Bertone, staatssecretaris van de paus, zeg maar nummer twee van de katholieke Kerk, begeleid door twee monseigneuren en een paar lijfwachten. Zijn toespraak was zwaar en veel te lang. Gelukkig was er een interuniversitair koor dat driemaal zong, zelfs zesstemmig. Prachtig.
Na de opening zagen we de politie en de lijfwachten buiten voor de ingang van de universiteit op de kardinaal staan wachten. Ze waren met minstens drie auto's gekomen.
De wijn en de poescafé aan tafel maakten veel goed. Er was wel veel kritiek op de academische zitting. Vorige jaar moet het nog erger geweest zijn. Toch ben ik blij dat ik dit eens meegemaakt heb. Alweer een uitzonderlijke ervaring rijker.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten