Immigranten

Staking! Niet in onze universiteit, maar de bussen, trams, metro's... En ook in Italiaans onderwijsland is er onrust. Er zullen wel meerdere problemen zijn, maar ik haal er twee uit, die mij in het oog springen.

Vroeger was er in de lagere school één leraar voor een klas. In Italië kozen ze een tijd geleden om er twee te plaatsen. Dat heeft natuurlijk als voordeel dat elke leraar zich maar in de helft van de vakken hoeft te specialiseren en zich dus beter kan specialiseren. Het nadeel is dat de kinderen zich moeten aanpassen aan twee leraars. De regering wil nu terug naar één leraar gaan. Protest uiteraard, voor- en tegenstanders...

Er is - ten tweede - een voorstel om immigranten, die geen Italiaans kennen, in afzonderlijke klassen te groeperen. Uiteraard protest, voor- en tegenstanders. Het woord racisme ligt op de tongen. Ook het woord integratie en ga zo maar verder. In Italië zijn 7,7 % immigranten. Elk jaar komen er ongeveer 50 000 binnen (gemiddelde van de laatste tien jaren).

Dit laatste brengt voor mij nóg een herinnering naar boven, deze keer uit mijn laatste periode in Don Bosco Sint-Denijs-Westrem. Het procent immigranten is er niet al te hoog. Maar de taal is voor sommige leerlingen wel een probleem. Alle onderwijsmensen uit het kleuter-, lager en technisch en beroepsonderwijs kunnen daarvan meespreken. Dàt het een probleem is, staat vast. Maar hoe het oplossen? Het probleem is scherp, want de immigranten komen uit zowat alle landen ter wereld. De moedertaal is dus telkens anders. Begin er maar aan! Respect voor de taalleraars die de betreffende kinderen en jongeren onze taal leren in groepen met zoveel diversiteit.

In een vreemd land leven is ook de problemen van dat land voelen, horen, trachten te begrijpen.