Herinneringen

Het woord 'herinneringen' heeft al vaak door mijn hoofd gespeeld tijdens deze weken in Rome.

De eerste simpele, verhakkelde zinnetjes in het Italiaans brachten me terug naar de tijd dat ik leerde spreken. De gevoelens van "ikke goed geslaapt" en dergelijke kwamen naar boven. Ook in het Italiaans maakte ik aanvankelijk dergelijke zinnetjes met dergelijke kinderlijke fouten.

Hier wordt vaak de rozenkrans gebeden. 's Avonds na het avondeten zie je groepjes vrijwillige salesianen buiten op en neer gaan, terwijl ze de rozenkrans bidden. Soms doe ik mee, soms bid ik alleen. Het roept de herinneringen op in ons gezin. Vooral als er iemand ernstig ziek was of op sterven lag. Deze herinneringen gaan terug tot mijn 6-7 jaar, denk ik.

Toen ik de Italiaanse woordjes aan het leren was voor mes, lepel, hond... voelde ik me terug in de lagere school van mijn geboortedorp Meigem, toen ik voor het eerst wat Frans geleerd heb. Ook toen: couteau, chien...

Het bezoek in Ostia, het havenstadje van meer dan 2000 jaar geleden, bracht me terug in Don Bosco Zwijnaarde, waar ik zes jaar Latijn leerde, met heel die cultuur van toen. Bij de eerste woordjes zaten ook 'slaaf' en 'dominus' en 'domus' ertussen, woorden die vaak terugkomen in de uitleg uit die tijd.

Zo vaak vragen we hier naar elkaars talenkennis. Het brengt me terug naar dezelfde collegetijd, waar ik het geluk had vijf talen te mogen leren.

Toen de lessen aan de universiteit hier begonnen, voelde ik me terug in mijn Leuvense tijd, eerst aan het Centrum voor Kerkelijke Studiën (filosofie), drie jaar later aan de KULeuven.

Nu we werkjes moeten maken en teksten moeten schrijven en ik in een gemeenschap leef waar velen aan hun licentiethesis werken, voel ik terug het lange werk aan mijn licentiaatsthesis. Sommigen vragen er wel eens naar en dan kan ik vertellen.

En zo zit dit sabbatjaar vol activiteiten, die mijn verleden terug naar boven brengen. Ook in Lourdes had ik dat. De eerste keer dat ik Lourdes bezocht, was als soldaat in Keulen, met de militaire bedevaart. Heel die periode van acht maanden was er terug, helder en klaar.

Zo mogen vergeten stukken er terug bij horen. Het mooie is, dat ik telkens globaal gesproken dankbaar ben over elk van die periodes. De effecten op lange termijn waren groot en belangrijk. Mijn hart is vol dankbaarheid voor mijn leven zoals het tot nog toe geweest is.