Palestijnse psychiater

Gisterenavond kwam een Palestijnse vrouw 1,5 uur spreken over haar persoonlijke ervaringen als Palestijnse en als psychiater. Duidelijk een sterke vrouw. Ze ziet elke week 300 patiënten. Er zijn nu eenmaal veel te weinig psychiaters in de Palestijnse gebieden. Bovendien veroorzaken de problemen in alle Palestijnse gebieden natuurlijk diepe trauma's. Eigenlijk was haar betoog één grote aanklacht tegen de onrechtvaardigheden die haar volk ondergaat en de machteloosheid die daarmee gepaard gaat. Een aanklacht ook tegen het Westen, dat niet reageert, toch niet de politieke machthebbers. Ze vindt dat de protesten tegen bv. de Gaza-oorlog van januari moeten omgezet worden in meer druk op de regeringen om tot boycots tegen de Israëlische regering te komen...

Als psychiater zou ze graag de eerste regel van elke psychische genezing gerealiseerd zien: de omgeving mag niet traumatisch zijn, anders kan de patiënt niet genezen. Maar heel de Palestijnse omgeving is traumatisch, aldus de dokter. Dus niet alleen politieke machteloosheid.

Het was opnieuw stil, heel stil. Hoe moet dit verder met dit land? Niemand weet het. En toch kan het ook niet verder zoals het nu is.

Deze middag begon de 1,5 week vakantie, dus tot en met Paasmaandag. We krijgen alle ruimte om de Goede Week intens mee te vieren. Hier in Jeruzalem. Er is geen betere plaats - uiteraard - om dat te doen. Ik wens allen die nu ook (twee weken) vakantie hebben, mooie dagen toe en een diepe ervaring van verrijzenis doorheen Witte Donderdag, Goede Vrijdag, Stille Zaterdag en Pasen. Ik begon deze morgen al wat in die sfeer: ik heb me overslapen. De eerste keer werkten de oorstopjes tegen mij. Enerzijds heb ik ze nog om door de oproep tot het gebed van 4.30 uur te slapen, anderzijds moeten ze er weer uit om de wekker te horen. Vandaag is dat dus de eerste keer niet gelukt. Maar overslapen is tegelijkertijd ook zo héérlijk!