In de lessen over de Pentateuch werd een paar keer gesproken over de bron van Jakob in het bijbelse Sichem. En dat het mooi is om te bezoeken. Met de twee die reeds eerder te voet naar Betel stapten, organiseerden we dat bezoek en gaven anderen de kans om mee te gaan. We waren met 14, dus de helft van de groep. Het bijbelse Sichem is nu Nablus, op 70 km ten noorden van Jeruzalem. De naam werd door de moslims aan de stad gegeven. We waren zeer verrast dat er binnen het Palestijns gebied nog eens checkpoints zijn, hier rond deze grote stad van 350 000 inwoners.
De kerk van de bron van Jakob is inderdaad prachtig (foto 2). Er zijn vele grote, schitterende ikonen, waarvan een paar (foto 1) over Jezus die op het middaguur met de Samaritaanse vrouw spreekt. De put is 14 meter onder de grond en ligt in de crypte, onder het koor. Er wordt nog steeds water opgehaald voor de bezoekers. We dronken er allen van: echt helder, lekker en fris water!
Daarna vierden we de eucharistie op een rustig plaatsje buiten de kerk, want de orthodoksen staan niet toe dat er een katholieke eucharistieviering is binnen de muren van hun convent. Dus maar in openlucht. Het was een zeer sobere viering, met uiteraard het evangelie over Jezus en de Samaritaanse (Jo 4). Omdat ik de hoofdorganisator van de dag was, bereidde ik de mis ook voor en was de voorganger. Onvergetelijk moment!
Taxi's brachten ons dan op de Gerizimberg, dè plaats waar de Samaritanen God aanbaden en dus hun tempel hadden. Maar... boven gekomen botsten we alweer op een checkpoint. Er is op de berg een joodse gemeenschap en op sabbat mag niemand daar passeren om de sabbatsrust niet te storen. Pech dus. Maar niet getreurd: met vier aten we onze picnic in een rustige weide op en gingen te voet naar beneden. De anderen namen de taxi terug. Wij hadden een mooie wandeling. En een mooi zicht op de stad (foto 3).
Tenslotte bezochten we nog het graf van de aartsvader Jozef. Ja, de jongste zoon van Jakob met het mooie kleed, die verkocht werd en in Egypte onderkoning werd. Spijtig genoeg is het graf verwaarloosd. Er is een groot gat in het dak van eerdere bombardementen.
Ik was heel de dag sterk getroffen door de vriendelijkheid van de Palestijnen. Overal veel kinderen en jongeren, die wuiven, groeten, vragen hoe het gaat... Bij het terugkeren stonden we een half uur te wachten om door het checkpoint te gaan dicht bij Jeruzalem. Met andere woorden: het was ook een dag met vier checkpoints plus één checkpoint, waar de soldaten ons niet doorlieten. En de chauffeur van de servicetaxi Nablus-checkpoint Jeruzalem moest zijn frustratie tot ons verwoorden en wel met hoge stem, vol woede: "De Israëli willen alle Palestijnen buiten dit land".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten