Stille Zaterdag is een dag waar ik doorheen de jaren steeds meer ben van gaan houden. Deze dag benadrukt het wachten. De stilte. Het geeft ruimte om het sterven van Jezus te laten doordringen en tot rust te laten komen. Het is de ruimte en de zin van het wachten, het verlangen. De sterke beleving van Palmzondag, Witte Donderdag en Goede Vrijdag kunnen verwerkt worden. Maar Stille Zaterdag is ook het respect voor onze menselijke ervaring: na het sterven of een sterke verlieservaring, komt de verrijzenis, het nieuwe leven... niet zomaar. Er is een proces van lijden en sterven naar verrijzenis. Ook in de evangelies wordt dat proces gerespecteerd. Zelfs op Pasen geloven de apostelen en leerlingen niet zomaar. Zelfs niet na de eerste verschijning. Het zal duren tot Pinksteren!
Dit is voor mij ook een echt rustige dag geworden. Ik ben even tot aan Jezus' graf geweest. Gewoon om er even te zijn. Om dat rustmoment te laten doordringen. Ik heb mijn haar laten knippen, heb wat inkopen gedaan. Gelezen en een lectio divina gedaan. En op het terras genoten van het lekker zonnetje (21°). Slechts de derde keer was de kapper open. Ik heb dus wat op en neer gelopen in de oude stad. En dan zie je zovele kleine taferelen. Een schilder, een nieuwe papegaai van de winkel naast ons convent... En gebeuren er leuke kleine dingen. Zoals een jongentje van ongeveer 8 jaar dat de schoenen op de planken in de Via Dolorosa aan het afstoffen was. Ik moest juist bij hem even wachten, omdat er mensen langs kwamen. Hij stofte speels mijn arm af. En dan nog eens. En ik stelde hetzelfde gebaar over zijn haar. En hij toverde een vreugdevolle glimlach. En ik antwoordde op dezelfde manier, want in het Arabisch kunnen we geen letter met elkaar wisselen.
Ook vandaag komen er nog groepen voorbij met een kruis (foto) of zonder. Ze doen de kruisweg, wellicht omdat ze gisteren hier niet konden zijn. Of mensen gaan gewoon tot aan het graf. Of kuieren wat rond. Jeruzalem leeft altijd.
Toch nog een eigenaardigheid vermelden. Deze morgen om 8.30 uur werd de Paasviering, die wij deze avond hebben (met het vuur, de nieuwe paaskaars...) al in de H. Graf- of verrijzeniskerk gevierd. Wel raar! Ik zou het absoluut niet hebben zien zitten om daaraan deel te nemen. Onze bisschop was er wel en in het boekje staat vermeld dat er louter praktische redenen zijn, die niet verder uitgelegd worden. Jeruzalem, altijd verrassend!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten