Alweer een Emmaüsdag! In drievoud. Eerst naar Emmaüs-Motsa (of Moza), net buiten de rand van groot-Jeruzalem. Er is niets te zien van kerk, kapel of welk christelijk symbool dan ook. Neit eens een klein gebouwtje. Een muur van stenen, een oude sitern en een oude Romeinse weg vanuit het westen naar Jeruzalem. Toch denkt onze gids dat juist daar het echte Emmaüs ligt, alhoewel hij er toch een vraagteken bij plaatst. Wanneer is zo iets bewezen? Nu loopt daar een waterleiding (foto) langs: water van een heel eind ten westen van Jeruzalem naar Jeruzalem. Dus op die oude Romeinse weg. Hier kan een geoefende stapper op iets meer dan een uur zijn.
Vandaar naar Abu Gosh. Daar is een kruisvaarderskerk (foto 2). In de crypte ontspringt een traaglopende bron. Ook dat zou Emmaüs kunnen zijn. Om daar te komen moet men toch al bijna drie uur doorstappen. Hier vond ik enkele mooie kaarten met Emmaüstaferelen.
Ook al in Abu Gosh bezochten we dan de kerk van de Ark van het Verbond. De Ark (Oud Testament) heeft daar een paar tiental jaar gestaan, tot David ze naar Jeruzalem bracht, met psalmgezang, muziekale begeleiding en dans. Je ziet de kerk (foto) met op de achterkant een groot Mariabeeld, dat je van heel ver ziet staan. Het plafond (foto) is wat binnen in het meest opvalt. De zusters daar zeggen dat ook dit misschien het echte Emmaüs zou kunnen zijn. Maar dan zijn er dus al vijf plaatsen! Alle vijf liggen wel ten westen van Jeruzalem. Ik heb er nu dus vier van gezien.
Deze middag had ik Vlaams bezoek aan tafel en een fijne ontmoeting. Ik toonde hem, voor hij naar huis ging, nog snel iets op 50 meter van hier en terwijl ik aan het praten was, klampten vier Vlamingen ons aan. Ze waren blij Vlamingen te ontmoeten. Ze hadden een Israëlische gids bij zich. Ze nodigden ons uit voor een koffie en appelstroedel in het Oostenrijks hospice. Het doet goed volksgenoten te ontmoeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten