Zoals afgesproken ben ik naar de eucharistie van de Grieks-Melchitische Katholieken geweest, op uitnodiging van hun patriarch (op de foto met de staf), een zeer vriendelijke, gewone, gemoedelijke man. Er waren ook een aantal Franse priesters. De derde van links is van Metz en al voor de 40° maal met een groep in Jeruzalem. Hij werd speciaal bedankt.
De viering duurde 1,5 uur. De onderdelen zijn herkenbaar voor ons, maar de volgorde is wel wat verschillend. Er zijn echter grotere verschillen. Ze zingen alles, gebruiken voortdurend wierook, maken zeer vaak het kruisteken, buigen, houden drie processies binnen de kerk en het altaargebeuren is gedeeltelijk afgesloten in het koor: alleen de priesters en diakens mogen er komen (de diaken mag er voor het groot dankgebed en de consecratie niet bij zijn). Je ziet mij in hun priestergewaden: zes verschillende onderdelen. Na de viering kregen we een espressootje.
Dan ben ik naar Getsemane of de Hof van Olijven geweest. Er is daar een kerk gebouwd om eraan de herinneren dat Jezus tot zijn Vader bad om 'de kelk van zijn lijden en dood aan Hem te laten voorbijgaan'. In de kerk is een stuk rots vrij gelaten, net voor het altaar van zowat 7 meter vierkant. Ik heb in die kerk gemediteerd en uit het brevier het middaggebed van Goede Vrijdag gebeden. Dan heb ik mijn voorhoofd en twee handen op die rots gelegd en ook daar al het lijden van anderen, mij ooit toevertrouwd, aan Christus gegeven. Ik heb Hem gevraagd dat lijden te dragen en tot verrijzenis om te vormen. Ik heb Hem bedankt voor wat Hij voor ons gedaan heeft en nog doet.
Daarna heb ik heel rustig een uur op het nabij gelegen joods kerkhof gewandeld. Op de zerken staan teksten uit de Torah (de vijf eerste boeken van hun Bijbel) - zo vermoed ik althans, want ik kan natuurlijk geen Hebreeuws lezen. En op veel graven liggen steentjes en stenen, zoals je dat kan zien in de prachtige film 'Chindlers list' van Steven Spielburg.
3 opmerkingen:
Weer een dag met bijzonder treffende ervaringen! Mogen mee voorgaan in deze bijzondere viering (fijn dat we dit alles beter kunnen voorstellen dank zij de foto's!) en dan vooral het bezoek aan de hof van olijven, waar je bijna tastbaar het lijden van Christus en van deze wereld kon voelen... Bedankt voor je gebed in ons aller naam!
Zoveel ervaringen, zoveel emoties... en wij mogen deelgenoot zijn bij het lezen van je blog!
We kunnen dit alleen maar blijven aanmoedigen met af en toe een kleine reactie...
Lieve groeten en tot morgen!
Dag Eric,
Dank voor het delen van die diepgaande ervaringen die uitnodigen tot gebed, die een uitnoding zijn om 'stil' te worden. Jouw diepe verbondenheid met de lijdende mens is zo een sterk getuigenis van diepe verbondenheid tussen God en mens. Weten dat er iemand bidt, is gedragen worden, geaccepteerd worden en bemind worden.
Dank je wel omdat jij in je diepste diep 'plaats' wilt maken voor dit wonderlijke gebeuren.
Groetjes,
Lieve
Dag Eric,
het is even geleden dat ik jouw blog aanklikte, wegens een vakantie die Kris en ik gepland hadden om even samen tijd te maken en zo de Taizé week te kunnen laten bezinken.. bedankt voor deze prachtige beschouwing, het ontroert zeker alle mensen die jou kennen en al in vertrouwen hebben genomen. Daar te kunnen bidden, zal ongetwijfeld een sterke ervaring zijn...
Hartelijke groeten,
Cindy
Een reactie posten