Romeinenbrief en Amos

Vrijdag kregen we een nieuwe professor, een dominikaan, voor de Romeinenbrief van Paulus. Zelfs de Engelssprekenden kloegen over zijn slecht te verstane Engels. Inhoudelijk was het een warboeltje. Hopelijk wordt het beter, zoals hij op het einde beloofde.

Gisteren na mijn blogbericht ging ik een schitterende CD beluisteren: Dancing Sophia's Circle van Colleen Fulmer. Zomaar genieten van deze bijzonder diep-christelijke liederen, die heel mooi gezongen worden. Ook dat is 'sabbat'. 'Just to be' geeft enorm goed weer wat sabbat eigenlijk is. Het lied ontroerde me reeds tweemaal tot tranen toe.

Deze voormiddag startte nog een nieuwe lessenreeks, over Amos. Een Belgische witte pater, van Brussel afkomstig, droeg ieders waardering weg. Hij zette ons een uur aan het werk: zelfstandig leren heet dat. Verrassend was voor ons, dat niet de Exodusteksten maar de Amosprofetieen de eerste neergeschreven teksten van de joden en dus ook van de christenen en de moslims zijn. De bijbeltheorieen veranderen voortdurend.

Na de siesta ging ik op verkenning in de joodse wijken buiten de muren. Ik proefde even de verkiezingskoorts voor de verkiezingen van morgen: een groepje was affichen aan het aanplakken. Iedereen in die wijk loopt met zwarte kleren, hoogstens een beetje grijs. Voor de eerste keer haalde ik NIS (Nieuwe Israelische Shekel) uit de muur. In een joodse winkel kocht ik een paar hemden-in-solden.

Op de terugweg passeerde ik langs de centrale joodse synagoge voor Jeruzalem. Dus een uitermate belangrijk gebouw voor de joden. Op de foto's zie je hoe duidelijk de joden de gedachtenis aan de holocaust levendig houden. Toen ik het las, werd ik stil. Ik ben even binnen geweest, tot in de grote onthaalruimte. Ik hoop er ooit een dienst mee te kunnen maken.