Na een zeer goede voormiddag over het Marcusevangelie (eindelijk lezen we de tekst zelf), kwam een jonge zuster (foto) om 14 uur vertellen over haar ervaringen van tien dagen in Gaza. Ze was er niet tijdens de oorlogsfeiten, maar van zodra de mensenrechtenorganisaties binnen mochten - zij is lid van zo'n organisatie - zijn ze gaan helpen, observeren, foto's nemen, interviewen... Ze sprak ongeveer 70' aan de hand van veel foto's. Oorlog! Geweld. En vooral: de militairen hebben duidelijk burgers willen treffen, zelfs ambulances. Meer dan de helft van de slachtoffers zijn wellicht vrouwen en kinderen: het juiste aantal is echter nog niet bekend. Ze verdedigde uitdrukkelijk vele burgers van Israëlische kant, die heel veel doen voor vrede in die land. Deze korte maar hevige oorlog had iets heel speciaals: niemand kon vluchten, omdat de Gazastrook werkelijk hermetisch afgesloten is. Wel heel moedig van die zuster en allen die in Gaza hulp zijn gaan bieden. Maar de slechtste zijn natuurlijk de bewoners van Gaza. Wat een ellende en miserie! Het kan niet anders of dit kweekt haat en frustratie, basis voor nieuw geweld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten