Om 15 uur startte de kruisweg, zoals elke week, hier waar wij verblijven. Bij elk van de veertien staties was er een halte en werd er gebeden. Uiteraard voorgegaan door franciscanen, de religieuzen die in naam van de katholieke Kerk de belangen van onze Kerk hier in het heilige Land behartigen. Er waren zowat 200 mensen, schat ik. Op het einde kan iedereen tot in het zeer laag en klein kapelletje in het midden in de H. Grafkerk gaan. Dat is de meest heilige plaats van het christendom omdat dàt de plaats is waar het christendom de gestorven Jezus in zijn graf gedenkt en meteen ook zijn verrijzenis uiteraard. Ik nam de tijd en was één van de laatsten om er binnen te gaan.
Heer Jezus,
hier te Jeruzalem zijt Gij uw lijdensweg gegaan.
Hier hebt Gij aan het kruis gehangen.
Hier hebt Gij uw laatste woorden gesproken.
Hier hebt Gij uw laatste adem uitgeblazen.
Hier zijt Gij begraven.
Hier zijt Gij verrezen.
Ik breng bij U alle mensen
die me tijdens mijn religieus en priesterleven
hun lijden hebben toevertrouwd:
fysisch, psychisch, relationeel, sociaal, economisch, religieus...
Draag hun lijden tot in uw verrijzenis.
Verrijs in hen als leven en licht,
als hoop en kracht,
als gezondheid en geluk,
als verzoening en toekomst,en boven alles als liefde zoals Gij hebt liefgehad.
Amen.
1 opmerking:
dag Eric,
We hopen dat we binnenkort deze heilig plaats mogen bezoeken en er dit mooie gebed mogen bidden, voor al onze dierbaren! Alvast bedankt dat jij dit reeds hebt gedaan voor ons allemaal!
Lieve groeten!
Een reactie posten