Keizer Hadrianus en Mohammed

Als je dubbelklikt op een foto, verschijnt hij schermgrootte!

Gisterenavond was ik zeer moe en sliep 10 uren de voorbije nacht . Deze morgen begon de les-in-het-veld in ons eigen huis, in het litostrotos, waar Jezus als een gevangene voor Pilatus stond, waar Hij de doornen kroon opgedrongen kreeg... Maar het ging vooral over keizer Hadrianus, die hier zijn Ark (boog) bouwde, als handtekening in dit stuk van zijn rijk, dat hij Palestina noemde. Op de foto zie je het gedeelte dat iedereen in de Via Dolorosa kan zien. Ons gebouw staat links van die boog, want die boog loopt nog door tot in de basiliek van dit klooster. De Romeinen bouwden ook een ingangspoort in het noordelijk stuk van de stad, waarvan een deeltje nog zichtbaar is. Dat is nu de prachtige, door moslims gebouwde Damascuspoort. We volgden de hoofdstraat die hij liet aanleggen van deze poort naar het zuiden van de stad. Op de foto zie je dat van links (Noorden) naar rechts (Zuiden) op een fragment van een grotere mozaiek, dat naar hier werd overgebracht van een klooster van buiten de stad. In het midden onder van die mozaiek zie je de veel te grote weergave van de H. Grafkerk. Deze plaats werd aangeduid door de moeder van keizer Constantijn (natuurlijk weer hij!), Helena. Zovele christelijke pelgrims bezochten reeds deze kerk, waar volgens de overlevering Jezus begraven werd en dus ook verrezen is.

Met het zicht van bovenuit op de klaagmuur zagen we dan de barmitswa van 13-jarige jongens en 12-jarige meisjes, met veel lawaai. De hele familie juicht luid als haar kind bar (zoon van) mitswa (de geboden) is geworden, met de hand op de boekrol van de Torah.

En zo zijn we in onze tocht door de geschiedenis van dit lang reeds beland bij Mohammed, die op een nacht in 620 op de rug van zijn paard naar de hemel ging, om met Allah te praten over de joden en de christenen en toen op de tempelberg verscheen. Op die plaats prijkt nu de Tempeldome met de gouden koepel. Aan de andere kant van het tempelplein staat de Al-aqsamoskee, letterlijke de 'verst verwijderde moskee', waar enorm veel moslims in hun leven op bedevaart komen. De moslims waren ongeveer 450 jaar alleenheersers in Jeruzalem en Israel en drukten dus hun stempel op deze stad, tot vandaag toe. Niet toevallig verblijven we hier in de moslimwijk van Jeruzalem.

Deze middag vierden we twee verjaardagen, met een reuzengrote taart die de Palestijnse bakker zelf naar binnen voerde en in stukken kwam snijden. Heel mooi, lekker en licht verteerbaar. Zie foto.

Om 13.15 uur kwamen we samen in vier groepjes, die reeds de eerste dag gevormd werden volgens vier kleuren. Ik koos het purperen of paarse groepje. We zijn met zeven. De bedoeling is om elke donderdag onze diepere belevenis met elkaar te delen, wat me sterk doet denken aan Taizé, waar we dat zes dagen na elkaar doen. Het was een echt mooi moment van communicatie, ook geloofscommunicatie. Ieder van ons beleeft hetzelfde op zijn manier. Zo kan een Ier uit ons groepje voorlopig niet veel anders dan de Jeruzalem- en Israelsituatie bekijken vanuit zijn Belfastherinneringen. En dit alles op ons terras, waar we in de schaduw moesten kruipen omdat het in de zon te warm was...