Betlehem - Cremisan

Met de vier salesianen hadden we dit weekend een bezoek aan de twee salesiaanse gemeenschappen in Palestijns gebied gepland: Betlehem en Cremisan. Het was zo druk, dat ik niets op mijn blog geplaatst heb. Na het o zo ernstig checkpoint, waar we toch vlot door mochten, bezochten we even de Geboortekerk. Daarover vertel ik woensdag meer. Ons eigenlijk doel in Betlehem was onze gemeenschap. Er leven vijf medebroeders, die deze salesiaanse provincie van het Midden-Oosten besturen: Israël, Palestina, Syrië, Egypte, Libanon en Jordanië. En zeven medebroeders maken de gemeenschap bij de werken uit. Er is een technische school van bijna 400 leerlingen, waarvan 6 meisjes, voor de afdelingen mechanica, automechinica, houtbewerking en drukkerij. De meeste leerlingen zijn moslims. Iets meer dan de helft komt in de voormiddag naar school, de rest in de namiddag. Er is een oratorium van 150 leden en een schitterende tentoonstelling van 250 kerststallen van over heel de wereld. Ook België is vertegenwoordigd (foto). De Unesco beschermt deze verzameling. De stad Betlehem is natuurlijk zeer geschikt voor een blijvende kerststallententoonstelling. 's Middags aten we mee met de medebroeders en smeedden we snel warme vriendschappen. Daarna bezochten we ook nog het salesiaans kunstcentrum: een tiental mensen maakt er van alles dat in verband staat met kerststallen en liturgie, vooral in het zeer hard maar mooi olijfhout. Ik ontmoette nog even twee van de vier zusters van Don Bsoco

Een medebroeder van Betlehem bracht ons daarna naar Cremisan, vijf kilometer verder, op nog geen kilometer van de scheidingslijn (de muur!) met Israëlisch gebied. Daar bleven we ook slapen. Het onthaal was zo mogelijks nog warmer en hartelijker. De geschiedenis van onze gemeenschap in Cremisan is zeer boeiend. Momenteel wachten ze om twee verdiepingen te vernieuwen, om dan een bezinningscentrum te openen. Dit huis heeft een eigen wijngaard, waarover ik al eerder in mijn blog vertelde, 36 ha groot! Met 15 verschillende producten, waaronder ook een brandy van 40°, die we als slaapmuts(je) gebruikten. Maar aan tafel dronk ik de enige echte wijn van het wijnwonder te Kana (foto)! Héél lekker. Wijn die toen al zo goed was en nog 2000 jaar verder gerijpt is... (mmmmmmm!). Ik las er ook het vervolg van de besluiten van ons laatste algemeen kapittel en maakte het ontwerp van een belangrijk document. Na het avondgebed gaven we naar goede salesiaanse gewoonte met drieën een avondwoordje: één van de twee Indiërs, de Kroaat en ik. Voor het eerst deed ik dit in het Italiaans. Want dat is wel vreemd: in beide gemeenschappen is de voertaal nog steeds Italiaans, ofschoon de drie hoofdtalen in dit land Arabisch, Hebreeuws en Engels zijn. De salesianen zijn hier toch al sinds 1891!

Cremisan is zeer geschikt voor een retraite: rustig, mooie uitzichten (men kan bij goed weer Jeruzalem zien liggen), veel wandelmogelijkheden in de wijngaarden...

Wat is het heerlijk op zoveel plaatsen ter wereld echt hartelijk welkom te zijn bij onze medebroeders. Ik wil zeker nog eens terug gaan om het oratorium van de zusters te Cremisan te bezoeken. Onze medebroeders garandeerden ons dat deze zusters pedagogisch zeer sterk bezig zijn.