Bij de patriarch van Jeruzalem

Dit is bericht 150.

Niet verschieten: deze morgen vulde ik voor het eerst in mijn leven een wasmachine met mijn was. Hier moeten we dat namelijk zelf doen. Nooit te oud om te leren, hoor ik je zo zeggen.

Onze joodse leraar legde ons zo simpel mogelijk uit wat het meest brandend probleem van het huidige Israel en zijn relatie met de Palestijnen is. Als je het huidige Israel neemt plus de Westbank en plus de Gazastrook tel je 5,5 miljoen joden en 5,5 miljoen Palestijnen. In een democratisch stelsel als dat van Israel zou het dus mogelijk zijn dat bij verkiezingen de Palestijnen de meerderheid hebben. Daarom wil Israel bijvoorbeeld de Westbank niet, maar weet evenmin wat met die Westbank aan te vangen. Een patstelling. Eén van de vele. Daarna hadden we het over vijf verschillende manieren waarop de relatie van het volk Israel met het land Israel ontstaan is. Met telkens voor- en nadelen. Nog zo'n probleem: in de Bijbel worden de grenzen nauwelijks aangegeven.

De katholieke patriarch van Jeruzalem, Fouad Twal (foto), had alle religieuzen uitgenodigd voor de viering van lichtmis. In een lange preek deed hij een naar mijn mening straffe uitspraak. Hij sprak - in het Frans - als lid van de Raad voor de Oecumene van Jeruzalem: "Joden en moslims spreken niet over verzoening. Ze kennen dat niet. Het is de "folie" (gekheid) van de christenen om in de liefde en de vrede zo ver te gaan". Uiteraard waren er heel veel verschillende soorten religieuzen. In de viering werden opnieuw vele talen gebruikt uiteraard ook Hebreeuws en Arabisch. De meeste liederen waren opnieuw van Taizé. En voor het eerst heb ik het Onze Vader in het Arabisch heel stilletjes meegezongen. De tekst stond er gelukkig ook met onze letters.

Mij vielen de heren op de foto op. Na de viering sprak ik één van hen aan. Ze zijn van de Orde van heilig Graf, wel verwant met maar toch ook anders dan de Orde van Malta of van Sint-Jan De Doper.

En nu ga ik strijken...