Kale reis

Een aandachtige lezer (jij dus) heeft gisteren opgemerkt dat ik niets zei of toonde over het derde luik van het Boekschrijn. Maar hier dus een paar voorbeelden van het openluchtmuseum. Het kunstwerk op de vierde foto ligt gewoon op de grond. Je moet er bijna op lopen. En daardoor werkt het juist. Je stopt vanzelf, want op een hoofd stap je niet, al zeker niet op iemand met gesloten ogen. Op de uitvergrote versie zie je beter hoe levensecht het halfreliëf is. Het eerste kunstwerk: ??

Vandaag wilde ik drie plaatsen in de directe omgeving bezoeken. Maar geen van alle drie lukten. De laatste was een straat. Op één van mijn kaarten van Jeruzalem vond ik namelijk een straat, toegewijd aan Godfried van Bouillon, die tijdens de kruistochten gezien werd als de eerste koning van Jeruzalem. Ik ging een kijkje nemen, maar er is geen letter meer te bespeuren van onze dierbare landgenoot. De naam van de straat is veranderd. Het is de straat waar zusters van Don Bosco wonen.

In onze groep is wat emotie, maar zeker niet in negatieve zin. Vanaf vrijdag 12.15 uur hebben we namelijk een mooie periode vrij: tot en met paasmaandag, dus anderhalve week. Natuurlijk willen we de Goede Weekvieringen zoveel mogelijk in Jeruzalem meemaken. Voor de andere dagen maakt iedereen plannen. Maar hoge wensen botsen in dit land wel eens vaker op wettelijke beperkingen. Of de financiële kant weegt te zwaar door. Of de informatie is nog mistig. Of het is niet veilig genoeg. Persoonlijk blijf ik er rustig bij: wat kan is meegenomen, wat niet kan: het zij zo. Ik wil niet ongelukkig lopen om wat NIET kan en ik ben zo dankbaar om alles wat hier WEL kan en dat is enorm veel!