Gisteren ontving ik het heuglijk nieuws dat er een kindje is geboren bij de zoon en schoondochter van mijn oudste broer en zijn vrouw. Mattis. Godzijdank is alles prima in orde. Het geluk en de vreugde zijn groot. Die lieve mensen maken me voor de derde keer grootnonkel. Jammer dat ik het kindje en zijn ouders niet kan gaan bezoeken. Ik zal nog bijna twee maanden moeten wachten om het nieuwe wereldwonder te gaan aanschouwen. Moge God dit nieuw gezin overvloedig zegenen!
Vandaag verkenden we de grenzen met Syrië en Libanon. Eerst richting Hermonberg (fot 5), waar nog sneeuw op ligt. Tijdens de zomer echter smelt die sneeuw volledig weg. Op de plaats waar ik de foto trok, konden we ook Syrië zien. We bevonden ons op de Golanhoogte, die tijdens de zesdaagse oorlog door Israël op Syrië veroverd werd. Op de Golanhoogte woont ook nog steeds een aantal Syriërs.
Vandaar ging het door berg en dal en door Druzendorpen naar Caesarea-Filippus. Een plaats waar Jezus geweest is, ongeveer 70 kilometer ten noorden van het meer van Galilea. Een plaats waar veel goden vereerd geweest zijn (foto 6). Onder andere Pan, de god van de herders, bekend van de panfluit. Het was daar dat Jezus aan zijn leerlingen vroeg: “Wie zegt gij dat Ik ben?” Dat verhaal werd dan ook rustig voorgelezen. Jezus bevond zich daar ongetwijfeld in een smeltkroes van allerhande geloofsovertuigingen. Het is de plaats waar de Jordaan ontspringt. We maakten een schitterende wandeling van 1,5 uur door prachtige natuur: bloemen, bloemen, bloemen! En dat langs de rivier, die onmiddellijk breed wordt en zich naar beneden stort. De waterval (foto 3) was de bekroning van die wandeling. De natuur is nu echt op zijn mooist hier, zo zeggen de mensen die hier al jaren zijn. Het regende even, maar zo weinig, dat het de pret niet kon bederven.
We eindigden in Dan en het natuurreservaat. Daar ontspringt de Danrivier. Bij één van de bronnen – het water stroomt werkelijk op vele plaatsen rijkelijk uit de bodem en de rotsen – hernieuwden we onze doopbeloften (foto 2). Dan was de meest noordelijke stad van Israël en er zijn heel veel en mooie stukken van de oude stad teruggevonden. En alweer langs heel veel water stapten we terug naar de bus.
We verblijven nu tot dinsdagmorgen in het pelgrimshuis Tabgha, ook aan het meer van Tiberias, maar wat meer ten noorden. Een zeer aantrekkelijk, modern huis. Straks, om 17.30 uur hebben we de eucharistie en daarna het avondeten. Er volgen nu drie rustige dagen, die we hoofdzakelijk zelf kunnen invullen. Eén ding staat alvast op mijn programma: zwemmen. Dit bezinningshuis heeft namelijk een eigen zwembad!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten