Galilea dag 6

Vandaag werden mijn fotografische wensen zomaar ingewilligd. Deze morgen ging ik voor de meditatie aan het meer zitten, en ziedaar twee vissersboten! En ja, bij één van de boten kwam een vrij grote vis uit het net, naar schatting ongeveer 40 cm lang. Het net moet 200 à 300 meter (of nog langer?) zijn. Eén van de personen klopte met een houten stok op de boot.

En juist voor de eucharistie kwamen twee dieren, waarover ik het gisteren had, zich presenteren en lieten zich gewillig fotograferen. Alsof ze fotomodellen zijn. En wat zijn het nu?

Deze morgen begeleidde onze professor ons doorheen het verhaal van Lazarus aan het huis van de rijke. Lazarus gaat na zijn dood naar Abraham, de rijke naar de eeuwige vlammen. Hij toonde ons hoe eigenzinnig en moeilijk en vooral storend dit verhaal is. Zijn inleiding was om 10 uur gedaan, maar nog tot 15.30 uur werden er drukke gesprekken gevoerd. Vele suggesties om de parabel aan te passen. Een grote verleiding! Maar het evangelie is heilig, het Woord van God. Elk woord staat er om een reden. We mogen er niets aan veranderen. Eigenlijk - zo vind ik na mijn meditatie - is de boodschap duidelijk. En ik weet ook waarom zovelen de parabel willen veranderen. Die parabel wil ons leven veranderen en dàt horen we niet graag... Toch is hij bedoeld voor onze vreugde en voor ons uiteindelijk doel.

Om 16 uur hadden we onze sloteucharistieviering aan het meer (zie foto). Het is de plaats direct naast het bezinningshuis hier, waar we logeren. Daar worden de verhalen van de broodvermenigvuldigingen herdacht. Er staan er maar liefst zes (als ik mij niet vergis) in de evangelies. Een rustige plaats en onze zielen waren rustig.

Nog éénmaal hier slapen en morgennamiddag zijn we terug in Jeruzalem. Wat een contrast met Galilea.