Galilea dag 4 - halfweg

Eerst de foto's deze keer. De eerste en de derde zijn foto's uit een grote reeks. Een sabbatperiode, met deze week als toppunt, helpt heel sterk om de zintuigen beter te gebruiken. Het is duidelijk dat ik meer, preciezer, fijner zie, hoor, voel, ruik, voel en smaak. De camera helpt daarbij: op zoek naar goede foto's, moet ik wel nauwkeuriger kijken. Het is een genade op zich. Vergroot de foto's op jouw scherm door te dubbelclicken en je zal zien waarover het gaat!

Foto twee is getrokken op het terrein van dit Pilgrimhaus (ja, van Duitsers) te Tabgha, aan de waterlijn. Er liggen schelpen en dus zitten er ook schelpdieren in het meer. Deze morgen zag onze bisschop een dode vis van zeker 50 cm lang. De derde foto heb ik deze morgen getrokken. Ons bezinningshuis ligt in de baai helemaal rechts van het water. Een heerlijke plaats!

Onze bijbelcursus en ons verblijf in Israël is halverwege. Ook ons verblijf in Galilea is halverwege. En voor mijn innerlijke beleving lijkt het een diepte-punt in positieve zin te zijn. Van alle evangelieverhalen die we de laatste drie dagen hoorden voorlezen, maakte Jo 21 me zenuwachtig, onrustig, maar ook weer in positieve zin. Ik moést er iets mee doen. Ja, dat is het aandringen van de heilige Geest, de heilige onrust. Vandaag is een zeer rustige dag geworden, waarin mijn ziel tot beweging en tenslotte tot rust kon komen. Vooral de woorden van Petrus “Gij weet dat ik Je liefheb” waren het voertuig waarmee de Geest me wilde omvormen, transformeren, doen groeien. Om verder te groeien in “Weid mijn lammeren en schapen”. Maar éérst Christus liefhebben! En het zijn en blijven altijd ZIJN lammeren en schapen. Hij zegt heel duidelijk en wel drie keren: "MIJN lammeren/schapen". Ik mag en moet ze naar Hem toe leiden en zeker niet voor mijzelf behouden. Dat Hij mij, een zondaar - ik ben niet beter dan wie dan ook - , vraagt Hem lief te hebben en vanuit die liefde naar ZIJN mensen te gaan, is een ongelooflijke gunst, een grote genade, maar ook een grote verantwoordelijkheid. Bid dat ik deze heilige roeping steeds waardiger word.

Deze morgen heb ik een rustige wandeling maakt tot aan de kapel van de zaligsprekingen. En pas in het gras liggend, kon ik met volle overgave bidden. Gras: natuurlijk! Waar vind je de lammeren en schapen anders om ze te WEIden?!

Christus, Jij die één en al liefde zijt,
Je vraagt MIJ of IK Je liefheb.
Driemaal vraag je het.
Om genadevol zenuwachtig van te worden: een heilige onrust.
Jij weet alles, Jij kent mij volkomen, ook met al mijn zondigheid.
En toch vraag Je MIJ jou lief te hebben.

Ja, ik heb Je lief, nu kan ik het zeggen.
Maar geef me steeds meer jouw liefde,
om Je lief te hebben, geheel en al.

Je vraagt MIJ, tot driemaal toe,
jouw lammeren en schapen te weiden.
Jouw jongeren, jongvolwassenen en volwassenen.
JOUW mensen, niet van mij of voor mij,
maar voor JOU en naar JOU toe.

Dank voor zoveel vertrouwen,
voor mijn prachtige roeping als salesiaan van Don Bosco.
En laat me zien HOE ik jouw mensen moet weiden. Amen.

De rust na het middageten deed goed. Daarna heb ik even in het meer gezwommen. Zalig! Ook dat was een mystieke ervaring. Christus is het Levend Water!

En in de zon heb ik verder gelezen in ‘De Bijbel als Schepping’ van F. Weinreb. Elke zin bevat zoveel betekenis. Vandaag ging het over het offer van Isaäc door Abraham op de sjetijah, de navel van de wereld te Jeruzalem, waar het heiligste der heilige in de tempel was. En wat elk van de elementen van dat wonderlijk verhaal betekent, tot de ezel toe. De joodse vertelling, zoals er geen andere zijn.