Gebaren en zang

We hebben een week geleden een heuse introductie gehad in de gebaren van de handen bij het spreken. De leraar legde met veel handgebaar (!) uit dat je een Italiaan kan doen zwijgen door zijn handen vast te binden. Anderhalf uur hebben we dan ook een veertigtal voorbeelden gekregen van gebaren die een duidelijke betekenis hebben. Met tekeningen, praktische oefeningen en al. De leraar heeft zich het meest geamuseerd. Hij beweegt overigens constant, gaat op de grond zitten, wiebelt... maar altijd elegant.

Tijdens twee andere lessen van telkens 60 minuten zijn we naar het taallaboratorium van de universiteit geweest. Technisch bijzonder goed ingericht! Daar moesten we de intonatie van Italianen nazeggen. Dit werd op band opgenomen en daarna konden we ons eigen Italiaans horen. Oeioei, wat ver van hun intonatie! En dan maar oefenen en corrigeren. Mij dunkt dat de Limburgers op dit punt een grote voorsprong hebben, maar ook zij moeten nog een lange weg afleggen, eer ze aan de 'zang' komen van de gesproken taal in het Italiaans.

De gebarenles eindigde wel komisch. De leraar was zo enthousiast over de gebaren van de Italianen, dat hij ons vijf minuten pauze gunde. Om dat te illustreren toonde hij zijn twee (!) handen met alle vingers wijd open. We kregen dus tien minuten pauze... Sindsdien vragen we op dezelfde manier af en toe 'vijf' minuten pauze...

Onze leraar vind ik echter wel zeer goed. Hij is op didactisch vlak echt zéér goed mee met zijn tijd. Ik leer ook veel van zijn didactiek! Ook heel creatief. Altijd verrassend. Luistert heel goed... Veel leraren in Vlaanderen zouden veel van hem kunnen leren.