Basiliek Sint-Pieter en Nationaal Museum Moderne Kunst

Deze morgen ben ik samen met een Indische medebroeder naar de eucharistie geweest in de grote Sint-Pietersbasiliek. De paus was er niet: hij is nog in Castel Gandolfo, zijn buitenverblijf. Na ongeveer tien minuten aanschuiven en een politiecontrole (zoals in een vlieghaven), konden we vlot naar het koor van de kerk, waar de eucharistieviering plaats vond. Eerst bekeek ik nog eens met veel aandacht de eerste piëta van Michelangelo: wat een prachtig verfijnd kunstwerk!

Ik denk dat we met een duizendtal waren die de eucharistie vierden. De intrede van misdienaars, priesters, bisschoppen en een kardinaal duurde vijf minuten. Er werd veel wierook gebruikt bij de aanvang van de viering, bij het evangelie en de offergaven. Alle zangen waren in het Latijn. Een groep van ongeveer 20 mensen, mannen en vrouwen, zong de prachtige gregoriaanse liederen. We hadden allen een boekje, zodat we de gemeenschappelijke delen konden meezingen: kyrie, gloria, credo, onze vader... De mis zelf was hoofdzakelijk in het Latijn. Dat vind ik jammer: de gelovigen verstaan daar niets van. De eerste lezing was in het Italiaans, de tweede in de Frans; het evangelie werd in het Latijn gezongen. De homilie was in het Italiaans. De voorbeden waren in verschillende talen.

Het was zeker een verzorgde viering. Elke onderdeel kwam mooi tot zijn recht. De hele viering duurde 65 minuten.

Jammer dat de vrouwen bijna volledig genegeerd werden. In het Latijn spreekt de voorganger enkel de 'fratres' aan (broeders). De vrouwen worden dus niet aangesproken. De mannen van het koor zijn in liturgische gewaden gekleed, de vrouwen niet. Gelukkig zongen er vrouwen mee en werd de eerste lezing door een vrouw gelezen.

Na de viering konden de gelovigen op het Sint-Pietersplein het angelus van de Paus meevolgen op grote schermen. Zijn toespraak en gebed waren beter te verstaan op het Sint-Pietersplein dan in Castel Gandolfo.

Daarna ben ik naar het Nationaal Museum voor Moderne Kunst bij de Villa Borghese gaan kijken. Op de laatste zondag van de maand was dat gratis. 'Moderne' moet nogal breed opgevat worden: er zijn ook stukken van twee eeuwen geleden. Tot heden dus. Wat een verschil tussen de eerste werken en de laatste. Ik ben geen kunstkenner, maar ik heb af en toe toch gedacht: de 'kunstenaar' blinkt vooral uit in de moed om dit te durven ophangen in zo'n prachtig museum. Maar wellicht zegt dit veel meer over mij dan over die kunstenaars. Maar de meeste werken, ook moderne, zijn echt de moeite waard. Enkele werken hebben me diep geraakt.

Dan ben ik nog naar een ander museum geweest, daar in de buurt, maar dat viel me tegen. Er waren natuurlijk mooie werken bij, maar ik zou er geen tweede keer teruggaan. Wat mij wel bekoorde waren de werken waarin een kunstenaar in samenwerking met een wetenschapper de DNA-structuur als thema neemt voor zijn schilderijen. Toch wel heel mooi.

Tenslotte ben ik gaan kijken naar een hotel, waar volgend weekend twee dames uit Vlaanderen zullen logeren. Zaterdag en zondag mag ik hen een stuk van Rome laten zien. Ik zie uit naar dat Vlaams bezoek!