Ik sliep heerlijk de voorbije nacht. Om 5.51 uur werd ik wakker door een stem van iemand die heel duidelijk en zeer luid sprak, alsof hij naast mijn bed stond: de muhazzedin die opriep voor het morgengebed. Tweemaal een paar minuten duurt dat. Daarna sliep ik lekker verder.
Bij het opstaan scheen de zon, tot nu. Wat een formidabel zicht! Wat is Jeruzalem, de oude stad, prachtig. Echt adembenemend. De zon schijnt momenteel op de gouden koepel van de wereldberoemde Al Aksamoskee. Vanuit mijn kamer kan ik die zien.
Het onthaal in de groep was zeer hartelijk en warm. De zusters van Sion, die ons programma leiden, zijn duidelijk zeer ervaren. De groep telt 29 mensen uit 15 landen: Australië, Belgie, Canada, Eritrea, Filippijnen, Groot-Brittanie, Ierland (8!), India, Kroatie, Mexico, Polen, Spanje, Thailand, USA, Zuid-Korea. Daar er nogal wat missionarissen tussen zitten, mag je gerust nog een aantal landen bijtellen. We zijn met vier salesianen: Belgie, India (2) en Kroatie. De twee Indiers moeten nog aankomen: alweer documentenproblemen. Eén van de deelnemers heeft gisteren bij de douane vier uren moeten wachten. Er is een Canadese bisschop bij van 76 jaar, een bijzonder eenvoudige en vriendelijke man. 22 priesters. Eén grootmoeder.
Om 11.15 uur was er de openingseucharistie. Daarna feestmaal: een heerlijk Palestijns menu op basis van kip en rijst. Met wijn van Cremazan, naar ik meen uit een salesiaanse wijngaard. Daarnet zijn we even tot aan de klaagmuur geweest, op zo wat 700 meter van hier, door kleine steegjes vol winkeltjes en kraampjes. Ik heb gebeden aan de klaagmuur, een zeer intense ervaring voor mij. Jezus was een jood. Christenen zijn joden! We delen zoveel met hen. Het was een heilig moment voor mij.
Elk woord, elk lied, elk schriftwoord dat ik tot nu toe hoorde, is voor mij bedoeld en raakt me in het diepste van mijn ziel. Wat een start! Er komen zo’n diepe menselijke verlangens naar boven, de diepst mogelijke. Opgeslagen in de Bijbel en die Bijbel brengt die diepste verlangens weer (meer) tot leven. Het meest helpende was het woord ‘sabbat’. De sabbat is heilig voor de joden, omdat God heilig is. Rust en vrede zijn het diepste, niet de arbeid, niet het zorgen, niet het slaven… De titel van het openend gebedsmoment zegt het prachtig: “Enkel bestaan is een zegen, enkel leven is heilig” (Abraham Heschel). En het lied uit dat moment: “Laat ons de stad van God bouwen” klinkt zo evident in deze Stad van God, Jeruzalem. Ik heb toch een sabbatjaar… Hier begrijp ik dat zonder veel uitleg. Ook vandaag enkele tot tranens toe bewogen momenten gehad. Maar het diepste was aan de klaagmuur: ik mocht de sjaloom van God zelf ervaren. Dank Je, God, Gij die sjaloom zijt! Geef ze aan alle mensen, aan alle volkeren, vooral waar haat en diep lijden zijn.
Bij het opstaan scheen de zon, tot nu. Wat een formidabel zicht! Wat is Jeruzalem, de oude stad, prachtig. Echt adembenemend. De zon schijnt momenteel op de gouden koepel van de wereldberoemde Al Aksamoskee. Vanuit mijn kamer kan ik die zien.
Het onthaal in de groep was zeer hartelijk en warm. De zusters van Sion, die ons programma leiden, zijn duidelijk zeer ervaren. De groep telt 29 mensen uit 15 landen: Australië, Belgie, Canada, Eritrea, Filippijnen, Groot-Brittanie, Ierland (8!), India, Kroatie, Mexico, Polen, Spanje, Thailand, USA, Zuid-Korea. Daar er nogal wat missionarissen tussen zitten, mag je gerust nog een aantal landen bijtellen. We zijn met vier salesianen: Belgie, India (2) en Kroatie. De twee Indiers moeten nog aankomen: alweer documentenproblemen. Eén van de deelnemers heeft gisteren bij de douane vier uren moeten wachten. Er is een Canadese bisschop bij van 76 jaar, een bijzonder eenvoudige en vriendelijke man. 22 priesters. Eén grootmoeder.
Om 11.15 uur was er de openingseucharistie. Daarna feestmaal: een heerlijk Palestijns menu op basis van kip en rijst. Met wijn van Cremazan, naar ik meen uit een salesiaanse wijngaard. Daarnet zijn we even tot aan de klaagmuur geweest, op zo wat 700 meter van hier, door kleine steegjes vol winkeltjes en kraampjes. Ik heb gebeden aan de klaagmuur, een zeer intense ervaring voor mij. Jezus was een jood. Christenen zijn joden! We delen zoveel met hen. Het was een heilig moment voor mij.
Elk woord, elk lied, elk schriftwoord dat ik tot nu toe hoorde, is voor mij bedoeld en raakt me in het diepste van mijn ziel. Wat een start! Er komen zo’n diepe menselijke verlangens naar boven, de diepst mogelijke. Opgeslagen in de Bijbel en die Bijbel brengt die diepste verlangens weer (meer) tot leven. Het meest helpende was het woord ‘sabbat’. De sabbat is heilig voor de joden, omdat God heilig is. Rust en vrede zijn het diepste, niet de arbeid, niet het zorgen, niet het slaven… De titel van het openend gebedsmoment zegt het prachtig: “Enkel bestaan is een zegen, enkel leven is heilig” (Abraham Heschel). En het lied uit dat moment: “Laat ons de stad van God bouwen” klinkt zo evident in deze Stad van God, Jeruzalem. Ik heb toch een sabbatjaar… Hier begrijp ik dat zonder veel uitleg. Ook vandaag enkele tot tranens toe bewogen momenten gehad. Maar het diepste was aan de klaagmuur: ik mocht de sjaloom van God zelf ervaren. Dank Je, God, Gij die sjaloom zijt! Geef ze aan alle mensen, aan alle volkeren, vooral waar haat en diep lijden zijn.
2 opmerkingen:
Dag Eric,
Blij dat je goed aangekomen bent !
Wat een mooie momenten. Geraakt worden, je laten raken, aangeraakt worden door Zijn liefde is iets van dat Goddelijke ervaren waar woorden vaak tekort schieten om te kunnen zeggen wat je voelt.Die intense verbondenheid doet ons
ons'mens-zijn' zo sterk ervaren als pure genade.
Dank voor het delen van die mooie momenten.
Lieve
Dag Eric,
Tot tranentoe bewogen... dat we deze ervaring van je mogen delen!
Prachtig!
Bedankt dat we dit met je mogen mee-beleven! Ons hart gaat naar je uit, en naar alles wat ons dichter bij de Heer brengt en de hoop op vrede voor iedereen.
Geniet ervan! wij genieten mee!
Een reactie posten