Vandaag is het een rustige dag. Op alle vlakken. Deze voormiddag gaf een Italiaanse exegeet ons zijn inleiding op het Marcusevangelie. Ik kan hem 100 % volgen. De inhoud is klaar en duidelijk en uiterst wetenschappelijk.
Na het middageten nam ik mijn eerste Jeruzalemse siesta. Ik sliep 75 minuten heel diep. Daarna trok ik naar de Armeense kerk op 300 meter van hier voor de eucharistie. Buiten de priester en een misdienaar van zowat mijn leeftijd waren er vijf mensen in de kerk. De ritus is helemaal zoals de katholieke, behalve dat er heel veel gebeld wordt met een haast onooglijk belletje. De misdienaar is dus zeer actief. En de priester staat met de rug naar het volk. Mijn misdienaarstijd kwam terug naar boven.
Daarna troonde één van de gelovigen me opdringerig mee naar zijn winkel, om zijn ikonen, kruisjes... te laten zien. Hij heeft zeer mooie producten, ook van Sint-Niklaas, patroonheilige van mijn geboortedorp Meigem. Toen hij en zijn zoon dat hoorden, haalden ze alle Nikolaasikonen boven die ze hadden.
De vrijdagen zijn heel speciaal in Jeruzalem. Vooreerst zijn er de moslims, voor wie de vrijdag de rustdag is. Voor het vrijdaggebed trekken ze hier naar de Al-Aksamoskee. Na ons middageten zagen we een deel rustig terug naar huis gaan voor het eten en de siesta en een kalme avond. Vooral mannen, maar ook enkele vrouwen en kinderen. Om drie uur is er elke vrijdag een kruiswegprocessie. Van de eerste statie tot op de Calvarieberg. En dan beginnen de joden hun sabbat op deze vooravond.
Ik verblijf hier aan de eerste statie van de kruisweg. Onder dit gebouw bevindt zich immers een deel van de Antoniusburcht, waar Pilatus verbleef. Op de foto zie je het plaatje van de Via Dolorosa (Latijn voor kruisweg) en het bordje 'Litostrotos'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten