Gewone dagorde

Dit is mijn tweede bericht vandaag.

De foto is getrokken aan de klaagmuur. We (de mannen) waren verplicht een keppeltje uit karton op ons hoofd te dragen. De negen vrouwen van de groep mochten niet tot aan de klaagmuur.

Vandaag is het de eerste dag met het gewone dagorde. Dat wil zeggen voor vier dagen in de week: maandag, dinsdag, donderdag en vrijdag. Woensdag is de vaste studiereisdag.

6.45 uur opstaan en morgengebed en ontbijt

8.30 uur lessen tot 12.15 uur, met een onderbreking van 15' en 30' (koffie - thee)

12.30 uur eten (een lichtere maaltijd, zelfbediening)

18.30 uur eucharistie

19.00 uur avondeten (echte warme maaltijd; eten wordt opgediend door jongeren = twee vrijwilligers en jobstudenten).

Je merkt: veel vrije tijd. Ook voor ochtgebed en eucharistie mogen we onderling afspreken om op een ander moment samen te komen voor het gebed of de eucharistie of we kunnen alleen of met enkelen ergens in de stad naar een viering gaan. De oude stad Jeruzalem is een vierkante kilometer groot en zowat alle christelijke kerken willen binnen de muren toch minstens één gebedsruimte hebben. Daar we binnen de stadsmuren wonen zijn er dus veel vieringen dichtbij.

De foto is getrokken aan de klaagmuur. We (de mannen) waren verplicht een keppeltje uit karton op ons hoofd te dragen. De negen vrouwen van de groep mochten niet tot aan de klaagmuur.

Ik kan nog steeds niet geloven dat ik nu echt in Jeruzalem ben. Dat mijn zeer oude droom nu echt gebeurt. Dat ik zoveel plaatsen met een grote betekenis voor joden, christenen en moslims kan bezoeken en aanraken. De vreugde is te groot om ze een plaats te geven. Gelukkig heb ik vier maanden. Geleidelijk kunnen de intense ervaringen een plaatsje vinden in mij.