Dit is mijn tweede bericht vandaag. Vooreerst: in Israel leven we één uur vroeger dan in Belgie. Als het hier 12 uur is, is het in Belgie 11 uur. Daar ik mijn computer aangepast heb, moet je bij mijn berichten dus steeds een uur afdoen, om in de Belgische tijd te denken.
Een joodse gids, vader van drie dochters en een zoontje, geboren in Amerika, gidste ons vandaag rond Jeruzalem. We reden direct de stad uit en gingen Jeruzalem bekijken vanuit alle windstreken, een zestal stops, telkens op één van de vele heuvels die Jeruzalem omringen. Telkens vertelde hij een deel van de geschiedenis. We doorliepen in één dag vierduizend jaar, beginnend bij Abraham en eindigend bij de nationale verkiezingen van volgende maand. De gids is zéér goed. Enthousiast, vol kennis en inzicht, zeer open voor vragen, humoristisch… Hij is historicus en bijbelkenner tegelijk. Vanaf morgen zal hij ons ook les geven over die 4000 jaar geschiedenis van Israel en Palestina. Op de foto zie je een deel van de Olijfberg, waar ook de verrijzeniskerk te zien is.
Eén uitsprak kwam de hele dag terug: in Israel en nog meer in Jeruzalem is niets eenvoudig. Voilà. Wie dus komt aandraven met een eenvoudige oplossing voor het probleem van joden en palestijnen en moslims en christenen en niet-gelovigen (en ga zo nog maar even door), snapt er niets van. Er doen niet toevallig 35 (!) partijen mee aan de verkiezing. Studeer eerst een jaar de geschiedenis, de belangen, de drie abrahamgodsdiensten, de aardrijkskunde, de economie… en dan zal het besluit onomstotelijk zijn: “Ik weet het niet”.
Daarna bezocht ik met een Spaanse zuster de markt hier dichtbij. Om achterover van de vallen, zo boeiend. Ze verkopen alles in onooglijke maar sympathieke winkeltjes en kraampjes of zo maar op de grond neergezeten. Ik kocht mijn eerste Israelisch geld, de shekel: vijf voor één euro. In Belgie kwam het op vier voor één euro. Gemakkelijk om mee te tellen. Meteen kocht een paar spullen, die ik bewust niet uit Belgie had meegenomen. Opvallend is dat er over het algemeen geen prijzen bij de producten vermeld staan. Ik probeerde een prachtige kussenovertrek (ongeveer veertig op veertig centimeter). De winkelier: “Hoeveel is het je waard?” Ik: “Wat is jouw prijs?” Uiteindelijk zei hij: “180 shekel”. Na wat praten bood ik hem 40. Ik heb het niet gekocht, ook niet toen hij bij het buitengaan nog riep: “50”…
Een joodse gids, vader van drie dochters en een zoontje, geboren in Amerika, gidste ons vandaag rond Jeruzalem. We reden direct de stad uit en gingen Jeruzalem bekijken vanuit alle windstreken, een zestal stops, telkens op één van de vele heuvels die Jeruzalem omringen. Telkens vertelde hij een deel van de geschiedenis. We doorliepen in één dag vierduizend jaar, beginnend bij Abraham en eindigend bij de nationale verkiezingen van volgende maand. De gids is zéér goed. Enthousiast, vol kennis en inzicht, zeer open voor vragen, humoristisch… Hij is historicus en bijbelkenner tegelijk. Vanaf morgen zal hij ons ook les geven over die 4000 jaar geschiedenis van Israel en Palestina. Op de foto zie je een deel van de Olijfberg, waar ook de verrijzeniskerk te zien is.
Eén uitsprak kwam de hele dag terug: in Israel en nog meer in Jeruzalem is niets eenvoudig. Voilà. Wie dus komt aandraven met een eenvoudige oplossing voor het probleem van joden en palestijnen en moslims en christenen en niet-gelovigen (en ga zo nog maar even door), snapt er niets van. Er doen niet toevallig 35 (!) partijen mee aan de verkiezing. Studeer eerst een jaar de geschiedenis, de belangen, de drie abrahamgodsdiensten, de aardrijkskunde, de economie… en dan zal het besluit onomstotelijk zijn: “Ik weet het niet”.
Daarna bezocht ik met een Spaanse zuster de markt hier dichtbij. Om achterover van de vallen, zo boeiend. Ze verkopen alles in onooglijke maar sympathieke winkeltjes en kraampjes of zo maar op de grond neergezeten. Ik kocht mijn eerste Israelisch geld, de shekel: vijf voor één euro. In Belgie kwam het op vier voor één euro. Gemakkelijk om mee te tellen. Meteen kocht een paar spullen, die ik bewust niet uit Belgie had meegenomen. Opvallend is dat er over het algemeen geen prijzen bij de producten vermeld staan. Ik probeerde een prachtige kussenovertrek (ongeveer veertig op veertig centimeter). De winkelier: “Hoeveel is het je waard?” Ik: “Wat is jouw prijs?” Uiteindelijk zei hij: “180 shekel”. Na wat praten bood ik hem 40. Ik heb het niet gekocht, ook niet toen hij bij het buitengaan nog riep: “50”…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten