Gisteren vergat ik nog iets te melden. Voor de biecht moesten we aangeven in welke talen de mensen bij ons mochten komen. Ik had mijn gewone talen opgegeven, zoals in Taizé, zonder het Italiaans. Ik voelde me nog onzeker. Maar... drie jongeren kwamen met de uitdrukkelijke vraag en er was geen priester die Italiaans sprak. Dus waren dat voor mij de eerste biechten in het Italiaans.
In mijn gastgezin hebben we zeer goede gesprekken gehad. Het waren mensen die konden spreken en vertellen, maar ook luisteren en interesse betonen. We hebben veel gesproken over de Kerk en over onze Belgische politiek. Ze waren niet direct Letermegezind... En ze vertelden ook vol enthousiasme over hun bezoek aan het eiland Patmos, waar Johannes zijn apokalyps schreef. Het middagmaal gisteren was feestelijk en hartelijk.
De Belgische ontmoeting in paleis 12 van de Heysel was goed: velen vertelden over hun ervaringen als bezoeker, als gastgezin, vrijwilliger... Veel enthousiasme en dankbaarheid. Alleen waren er niet zoveel Belgen: tussen de 1000 en 1500, waarvan de meesten 30 jaar en ouder waren. Ik zag vele Taizévrienden terug en het was speciaal om mensen, die ik tijdens de zomermaanden ontmoette, nu een zalig en gelukkig nieuwjaar te kunnen wensen.
Op het einde van het avondgebed op de Heysel bedankte broeder Aloïs iedereen en ook de kardinaal bedankte de broeders van Taizé en allen. Er was voor beiden zeer veel applaus en terecht!
Vandaag was er het slotgebed in de parochie van Stockel, waar ik gelogeerd was. Op het einde waren er aangrijpende en zeer veel voorbeden, zomaar, spontaan. Ik nam toen het woord om in vijf talen de mensen van de parochie te bedanken voor het warm onthaal en het koor voor het prachtig zingen van de Taizéliederen. Er was een staande ovatie, die zeer lang duurde. De pastoor noemde deze Taizé-ervaring in zijn parochie het mooiste wat hij in zijn 50 jaar priesterleven heeft mogen beleven. Ze nodigden mij uit om ter afsluiting de zegen te geven voor de terugreis.
Taizé-Brussel was zéér, zéér goed. Ik ben diep dankbaar voor dit gebeuren van de Geest.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
Dag Eric,
Taizé Brussel heeft velen geraakt !
Toen ik gisterenavond mocht meerijden met de bus met polen, Italianen en Slovenen naar de parochie van Chris en Cindy sprongen de tranen me in de ogen : er werd zo mooi gezongen, die jongeren zo enthousiast, zo blij en zo onbevangen.
De ontvangst op de parochie, het vele, vele voorbereidingswerk en vooral de samenwerking en verbondenheid op een parochie, raakten me diep.
Een ervaring van 'verbondenheid' om nooit meer te vergeten, een overstijgend gevoel van broer en zus in het geloof,te mogen zijn voor mekaar geeft kracht en vertrouwen en vooral hoop dat de Kerk leeft !
Wij zijn vervuld van een diepe dankbaarheid waar wij nog vele jaren uit zullen kunnen puren. Taizé-Brussel, in bonheiden en in Brussel, was gewoon fantastisch. voor mij persoonlijk één van de sterkste geloofservaringen ooit. We kregen zoveel meer terug dan we zelf ooit konden geven. daarbij past slechts een diepe dankbaarheid voor zoveel moois. Daags na de Ontmoeting bereikte ons het trieste nieuws dat de grootvader van Cindy niet lang meer te leven heft. Grote vreugde werd zo gevolgd door diep verdriet - maar wij voelen ons gedragen door velen. En dat maakt het kruis iets lichter.
Dag Eric,
het was heel aangenaam om je terug te zien, al was het maar kortstondig in die Heyzeldrukte.
Ik wens jou een mooie periode in Jeruzalem, hoofdstuk 2 van je sabbatjaar..
De 'Taizéweek' in de H. Geestkapel te Harent was prachtig. Iedereen keert naar huis met schitterende herinneringen en met opgeladen spirituele batterijen. We zijn daarvoor immens dankbaar.
Ik wil jou vragen de zieken waarvoor geen lichamelijk herstel meer mogelijk is in je gebed op te nemen... ook mijn grootvader maakt dergelijke moeilijke dagen door..
Cindy
Een reactie posten