In onze gemeenschap van Sint-Denijs-Westrem verblijft momenteel voor enkele maanden ene medebroeder die twaalf jaar lid is geweest van de hoofdraad van de salesianen van Don Bosco te Rome. Hij was er verantwoordelijk voor de salesianen in Noord-Europa, dus van Ierland tot Rusland. Hij raadde mij een Italiaanse spraakkunst aan, waarmee hij zich al die jaren uit de slag getrokken heeft.
Ik heb die grammatica reeds gelezen, met veel interesse. Het roept het verlangen om Italiaans te kunnen gebruiken wakker en versterkt het nog. Hét probleem zullen de werkwoorden zijn. Zoals in het Latijn geeft het Italiaans immers veel aan met kleine veranderingen in het werkwoord: heden, verleden, toekomst, eerste persoon enkelvoud, tweede persoon enkelvoud...
Af en toe begin ik reeds eenvoudige zinnetjes voor mezelf op te zeggen.
Naast mijn tent in Taizé, vorige week, stond een koppel van rond de zestig, die van Italië zijn. Ik kon al meteen wat inoefenen. Al schakelde de man vlotjes en tactvol over op Frans...
Over twee weken heb ik mijn eerste lessen gehad, in Rome.
Maar eerst nog Lourdes. Zaterdag vertrekken we met twee. Later hierover meer.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten